Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
A-Z – A-Z 
Metal Blade Records
Release datum: 12 augustus 2022
“Dit album zal zowel liefhebbers van old school hardrock, als AOR adepten plus de progressieve achterban bevallen en daarmee hebben deze heren hun muzikale horizon op een zeer geslaagde manier verruimd”
8.3/10
Vera Matthijssens  I 6 augustus 2022

We treden de grote Fates Warning familie binnen via een omweg deze keer. Het initiatief voor A-Z komt immers van Mark Zonder, die van 1988 tot 2005 drummer was bij die Amerikaanse progressieve rock formatie en ook drumde in Warlord. Begin 2020 begon hij een aantal songs te schrijven met het oog op het oprichten van een nieuwe band. Die zou de glorie van hardrock eer aan moeten doen. Dit idee kreeg al vlug bijval van zanger Ray Alder die destijds en ook nu nog zanger is bij Fates Warning. De samenwerking tussen de twee werd hervat en de nieuwe band kreeg gestalte toen bassist Phillip Bynoe (Steve Vai, Warlord), gitarist Joop Wolters en toetsenist Vivien Lalu ook besloten om deel uit te maken van A-Z. Een internationaal collectief, waarbij vrijwel iedereen opnam in de eigen thuisstudio. Zonder was zelf producer, maar de mix vertrouwde hij toe aan het Italiaanse wonderkind Simone Mularoni, zodat ook op dat gebied alles perfect is.

Met zoveel exuberant talent in de band kan het niet anders of de gensters vliegen eraf. Want inderdaad is dit hardrock – met name Deep Purple is duidelijk een voorbeeld vanwege de vette Hammondsound – maar de heren kunnen het toch niet laten om flink van leer te trekken op de instrumenten en alzo behoorlijk wat progressief getint vuurwerk te etaleren. Telkens Alder even ademhaalt, gaan ze wilde duels en meer van dat fraais aan. Goede voorbeelden daarvan zijn de eerste twee singles ‘Trial By Fire’ en ‘The Machine Gunner’. Wees gerust, er zijn tevens genoeg kalmere passages in de songs. ‘Rise Again’ en het uit erg gesofistikeerde klanken bestaande ‘Stranded’ nemen de tijd om alles traag maar zeker op te bouwen. De puike refreinen zorgen voor meer herkenbaarheid en achtergrondkoortjes klinken even egaal als in vroegere tijden. Het speelse ‘Borrowed Time’ heeft een erg vlot refrein, solo’s mikken niet enkel op snelheid, maar zeker ook op gevoel (‘Sometimes’). Zo heeft elke song wel een aparte sterkte, afhankelijk van de stemming in de doorleefde teksten. Dit album zal zowel liefhebbers van old school hardrock, als AOR adepten plus de progressieve achterban bevallen en daarmee hebben deze heren hun muzikale horizon op een zeer geslaagde manier verruimd.