Als groot liefhebber van zowel comics, sci-fi en de stevigere muziekjes, leek deze ‘They Watch Us From The Moon’ strip toch wel erg interessant. De strip is een verlengstuk van het album ‘Cosmic Chronicles, Act 1; The Ascension’ van de gelijknamige band They Watch Us From The Moon uit Kansas. Er zijn underground stripversies van vele bands uit het steviger genre en in mijn kast staan naast de bekende Kiss, Iron Maiden en Alice Cooper comics onder andere ook nog strips van Ramones, Hellacopters, Mötley Crüe, Black Crowes, Hank Pine And Lily Fawn en onze eigen ‘The Life And Times Of Doug Jaranski’.

De muziek is een cosmische stonerrock-opera-achtige trip; behoorlijk bombastisch, goed uitgevoerd en vaak behoorlijk onderhoudend met oog voor detail. De hoes van het album is dan ook een kleurrijk, kunstig fantasy/sci-fi stukje schilderwerk. Mede door het lettertype lijkt het bijna een zestigerjaren sci-fi B-film poster. De comic is een heel ander verhaal. Deze is zwart-wit, behoorlijk schetsmatig en doet soms zelfs een beetje slordig aan; grote halen, snel thuis, zo lijkt het. Aan de andere kant kan dit het underground sfeertje wel versterken en is dit waarschijnlijk toch een veel intensiever werkje geweest dan de eerste indruk kan doen vermoeden. Dit werk van de hand van Rick Lara is trouwens volgens mij ook (deels?) met behulp van digitale technieken gedaan en ziet er op zijn eigen manier toch wel spannend en heel erg sferisch uit. Qua verhaal is dit eigenlijk alleen een introductie van bijna dertig pagina’s; een langgerekte proloog van een verhaal over een hele oude beschaving die ons al heel lang in de gaten houdt, en te maken krijgt met de band. Het verhaal heeft weinig vaart, maar probeert wel, samen met het beeldmateriaal, diepte in de sfeer te scheppen. Wanneer het eigenlijke verhaal eindelijk moet aanvangen, is (deel 1) van deze comic bij de laatste bladzijde. Ook zie ik de samenhang tussen het album en deze comic niet als iets dat naadloos op elkaar aansluit, zoals dat heel duidelijk wel het geval was bij de zwaar ondergewaardeerde, eerdergenoemde ‘The Life And Times Of Doug Jaranski’, waarbij de comic en muziek een duidelijk mogelijke weerspiegeling van elkaar kunnen zijn en naadloos op elkaar aansluiten. Toch zijn zowel het album als de comic ook in dit geval wel een stuk waardering waard. Het album staat dankzij deze comic op mijn verlanglijstje en de comic is ondanks de anders dan verwachtte, afwijkende stijl (of juist wel daardoor) toch een zeer geslaagd kunstwerkje. Maar ja, Frank Miller’s Batman of die van Enrico Marini was ook heel anders dan die van Neil Adams of Bob Kane en ze hadden allemaal op hun eigen manier ongeëvenaarde talenten. Zo is ook deze comic een eigenzinnig kunstwerkje dat in ieder geval wel heel nieuwsgierig maakt naar het vervolg, zowel muzikaal als in stripvorm.