Hedendaagse retro-rock van een kwaliteit zoals in Zweden gemaakt kan worden, dat is Svartanatt. De melodieuze schuurpapieren vocalen van Jani Letinen, de frivole Ginger Baker-achtige drumstijl van Daniel Heaster, aangename en kundige keyboard ondersteuning van Martin Borgh en solide basis van bassist Anton Fors staan weer als een huis. Net als vorige albums zijn de gitaren van Jani en Felix Gåsste de onderscheidende factor die het geheel helemaal afmaakt. Deze mannen doen me soms qua spelstijl en samenspel aan het iconische Thin Lizzy denken. Samen met Dead Lord en Rose Hill Drive behoren ze mijns inziens wel tot de hedendaagse toppers in deze categorie. Natuurlijk kan het met dat keyboard ook aan bijvoorbeeld Rainbow doen denken, de naar Southern neigende passages aan Lynyrd Skynyrd en de bij vlagen vrijkomende punky energie en effectieve hooks aan hun landgenoten The Hellacopters, maar ook dat benadrukt alleen maar weer de kwaliteit van deze band.

Net als de vorige, naar mijn mening zwaar onderschatte, ‘Svartanatt’ en ‘Starry Eagle Eye’ is dit weer gewoon erg goed uitgevoerde, lekker in het gehoor liggende hardrock, met de voeten duidelijk in de vette modder van de zeventiger jaren. Een absolute aanrader voor liefhebbers van Rainbow, Uriah Heep, Thin Lizzy, Kiss en Lynyrd Skynyrd, met een energiek punky randje.