Eerlijk gezegd werd de eerste aandacht bij dit album getrokken door het artwork. Verder onderzoek en beluistering leverde op dat dit geen punky high energy rawk ‘n’ roll of rockabilly is, maar meer blues rock georiënteerd. De bandleden hebben allen hun sporen in de muziek wel verdiend, zowel op tour als in de studio, in andere bands, maar ook met The Cruzados. Zo werd in het verleden bijvoorbeeld een muzikale bijdrage aan de film Roadhouse (‘Don’t Throw Stones’) geleverd. Veel deuntjes op dit album kunnen associaties met bijvoorbeeld Michael Katon oproepen, maar ook flarden Lou Reed, ZZ Top of Five Horse Johnson kunnen oppoppen. De plaat opent met ‘Tilt A Whirl’, met lekkere drive, bijpassende schuurpapier vocalen en fijn gitaarwerk. Het navolgende ‘Across This Ghost Town’ heeft dan zo’n lekkere ‘Mary Jane’s Last Dance’ (Tom Petty) cadans en je verwacht ieder moment de mondharmonica, maar wordt verrast door een misschien nog lekkerder gitaarsolo. De single ‘She’s Automatic’ doet me zelfs een beetje aan ons eigen Bad To The Bone denken. In eerste instantie werd ik een beetje op het verkeerde been gezet door de buitenkant, maar deze muzikale inhoud smaakt toch verrassend goed, al lijkt me deze band live op zijn allerbest. Ik kan me dit zo voorstellen dat het op een podium sterk in de buurt van eerder genoemde Five Horse Johnson kan komen en een bezoekje aan zoiets kan ik altijd erg waarderen. Een idee voor de programmeur van Ribs & Blues?