AFGELAST – Throwing Bricks – Onhou
In verband met de nieuwe coronamaatregelen kan het concert helaas geen doorgang vinden op deze avond. Een nieuwe datum wordt gezocht.
Waar ik op vrijdag, zeg maar deel 1 van het 2 avonden durende evenement uitgebreid inging op het label zelf, zal ik het nu kort houden en mij vooral focussen op de 2 bands van de zaterdag. Op dag 2 presenteert Tartarus Records de volgende bands Throwing Bricks en Onhou.
Laat ik beginnen met de headliner hedenavond en dat zijn Throwing Bricks. Deze vijfkoppige band uit Utrecht begon als een venijnige hardcore act maar hebben in de loop der jaren hun stijl uitgebreid, zonder hun “punk” roots te verloochenen, naar een mix van verpletterende sludge akkoorden met een sausje Black Metal en een lekkere “uit je tenen” oerschreeuw en is het project geëvolueerd tot de zware maar energieke moloch die het vandaag is.
De muziek van THROWING BRICKS klinkt misschien boos en agressief, maar is vooral emotioneel bestraffend. De koortsige teksten, brutaal gegrom en intens hoge krijsen, laag maar melodieus gitaarwerk, groezelige bas en beukende drums, ze delen allemaal een gevoel van hopeloosheid. Hoe hard je er ook tegen vecht, verzet is zinloos. Of je nu houdt van donkere, broeierige drones, trage en slepende riffs of waanzinnig snelle blastbeats, deze band heeft het allemaal.
Bovenstaande is naar het Nederlands vertaald uit hun eigen bio (waarom het wiel opnieuw uitvinden…) en daar ben ik het ook wel mee eens naar beluistering van hun album “What Will Be Lost” uitgebracht op tape door Tartarus Records. Het album kneitert als een malle en maakt mij vooral benieuwd naar de live uitvoering, want dan wordt het toch echt wel moeilijk om op je stoel te blijven zitten. Wat iedereen natuurlijk braaf doet. Want energiek en een vette productie maken dit een kek album. Op hun bandcamp te beluisteren en vooral even doen is mijn advies.
De opener van de avond is wederom een Gronings gezelschap die vorig jaar toch wel een beest van een album “Endling” op vinyl via Lay Bare Recordings label van Désirée Hanssen en op tape via Tartarus Records hebben uitgebracht. De eerste zelf getitelde tape is ook via Tartarus verkrijgbaar. Wat een klap met een moker deelden deze boys even uit met dit album. Holy shit!!!
Deze band met leden van oa. (jaja daar is tie weer) Ortega, Grinding Halt en Wolvon geven met hun dikke Sludge/Doom met een heavy Dark Buddha Rising sausje hun visitekaartje dusdanig af dat je eigenlijk als promotor in dit genre niet meer om deze band heen kan.
En zoals het hoort is deze vierkoppige band al weer druk bezig met nieuw materiaal wat waarschijnlijk op deze avond wel iets ten gehore van wordt gebracht. Men kan alleen hopen.
En ja, ik hou zo van bio’s als ze zo dramatisch en donker klinken als een kruising tussen een lugubere horror/zombie “the end of the world” film.
Onhou is expanding on the hopelessness of their arduous sound, fighting against the inevitable. Endling will find you dragged into discomfort with Onhou’s bulking riffs, dark electronics and thundering rhythms. One can try to find reason or refuge, wagin a war with all of your might while it burns the heart out of you. But one will only find loss, without a trace of existence. There is no legacy. There will be no judgment. This is Endling.
Case.
