De band rýr uit Berlijn kwam begin 2020 met hun debuutplaat: ‘Left Fallow’. rýr, wat IJslands is voor “zwak” of “dor”, heeft die naam niet tevergeefs gekozen, want het is een fijne samenvatting van de muziek die ze in elkaar hebben geknutseld. Dit zal niemand die ooit op een grauwe dag door Berlijn heeft gewandeld verrassen; die stad geeft bij uitstek visueel voer voor de getergde ziel. En rýr heeft dat visuele omgezet in iets sonisch.

‘Left Fallow’ is heel makkelijk te plaatsen in het wijde bos van genres en stijlen, het is zonder twijfel post metal en dan uitgevoerd zoals dat in het post metal handboek geschreven staat. De hoofdrol is weggelegd voor de gitaren, die er in slagen om met kille klanken, tempowisselingen en zelfs wisselingen in volume een naargeestige atmosfeer neer te zetten, waarin we soms op afstand gehouden worden en soms diep de emotie in getrokken worden. Dat wil niet zeggen dat de overige instrumenten minder belangrijk zijn, daar deze juist de zwaarte en intensiteit toevoegen. rýr is tot dusver een instrumentale band, waardoor de gitaren soms bijzonder scherp en ruig uit de hoek komen. Waar de muziek op deze plaat verschilt van veel andere post metal is dat de opbouwfases nooit heel lang duren en dat we er soms meerdere – en dus ook meerdere climaxen – in één nummer vinden.

Deze plaat is een mooi begin van de muzikale loopbaan van rýr. De nummers zitten goed in elkaar en weten een duistere ambiance neer te zetten, met tussendoor af en toe een glimmertje hoop in de vorm van iets rustigere, ravissante passages. Als de band deze, bovengemiddelde, kwaliteit weet vast te houden dan zie ik hun toekomst, hoe ongepast het ook is met deze muziek, rooskleurig in.