Orkestraal intro: check. Lekker in het gehoor liggende midtempo metal: check. Een uit de toetsen getoverd orkest: check. Zangeresje: check. Grunts: check.

Zo moet het vinklijstje van platenmaatschappij Roar! er ongeveer uitgezien hebben toen ze besloten het album ‘Enigma’ van het uit Griekenland afkomstige Fallen Arise uit te brengen. Ik hoop niet dat ze dachten goud in handen te hebben. Ik zou namelijk zelf aan dat lijstje nog drie dingen hebben toegevoegd. Zeer middelmatig songmateriaal: check. Veel te voor de hand liggende teksten en titels: check. Lachwekkende grunts (ook als het om de uitspraak gaat): check.

Heel slecht is het allemaal niet wat Fallen Arise laten horen maar kom op, dit hebben we al zo vaak gehoord. Als je van dit genre houdt, female fronted metal als ik het zo mag noemen, zijn er zoveel goede alternatieven te bedenken (Orphanage, Within Temptation, Delain, Epica, Nightwish, de keuze is reuze). Wat Fallen Arise doet is spieken bij de buren om vervolgens een kwalitatief veel minder product neer te zetten. Een derderangs Nightwish, om maar wat te noemen. Fallen Arise zou er goed aan doen om terug de oefenruimte in te gaan, fatsoenlijke songs te schrijven, uitdagender arrangementen te bedenken en hun grunter te ontslaan. Zangeres Fiona Creaby mag van mij ook solo gaan, want zij is dan wel weer een prima zangeres. Hoewel dit na een EP en een volledig album de derde release is van Fallen Arise, komt wat mij betreft ‘Enigma’ voor de Griekse band nog te vroeg. Terug naar de tekentafel!