Hallo Vince, leuk om je te horen. Hoe gaat het?
Heel goed (lacht).

Toen ik het album in handen kreeg, dacht ik: vijfendertig minuten, twee covers en drie gastbijdrages. Dat klinkt een beetje naar gemakzucht. Maar na de eerste luisterbeurt had ik een echt wauw gevoel.
O God, bedankt. Dat album was echt wel iets waar we uit dienden te raken. Ik ben alleszins blij dat je het helemaal beluisterd hebt en niet enkel de eerste twintig minuten zoals de meeste journalisten doen. Ik heb over dat album heel veel nagedacht. Het is de opvolger van ‘Bloodlust’ en dat was heel goed. Op een gegeven ogenblik was Ice documenten aan het tekenen voor de opnames. Hij keek me aan en vroeg hoe we ‘Bloodlust’ in hemelsnaam gingen overtreffen. Ik lachte en zei dat het wel zou lukken. De band moest dat album overtreffen en ik had Ice mijn woord gegeven. Ik heb de blueprint van ‘Bloodlust’ grondig bestudeerd en ben dan aan de slag gegaan. Het werd een serieuze inspanning en een grote strijd. Maar we hebben het toch maar weer gedaan.

Hoe tevreden was je over het resultaat, toen je het album voor de eerste maal in zijn geheel hoorde?
Ik was al heel tevreden toen het af was en we het opstuurden naar het label. We hadden al zoveel deadlines gemist. Van Ice mocht ik het pas laten horen als het helemaal klaar was. Het moest alles wegblazen dat we ooit al gedaan hadden. De A&R (Artist and Repertoire) afdeling was heel nieuwsgierig en wel wat nerveus. Ze vroegen zich echt af met wat we gingen komen. ‘Manslaughter’ was zoals Sepultura’s ‘Beneath The Remains’. ‘Bloodlust’ was zoals hun ‘Arise’ en ‘Carnivore’ mag je beschouwen als hun ‘Chaos AD’. Ze hadden het nog niet gehoord en wilden weten met wat het te vergelijken was maar dan kon pas als het helemaal klaar was. Maar het stond vast dat het een killerplaat ging worden. Het is onze ‘Master Of Puppets’. Net zoals ‘Bloodlust’ ‘Ride The Lighting’ is en ‘Manslaughter’ ‘Kill ‘em All’.

Je kent alleszins je klassiekers.
Haha. Maar we hebben ons ‘Black Album’ nog niet gedaan. Wacht tot Ice bij me langs komt en vraagt om te beginnen schrijven aan het volgende album. We hebben een schrijversteam waartoe ik behoor maar ook producer Will Putney. Elk van ons komt met heel wat ideeën en dat worden demo’s. We nodigen ook heel wat andere mensen uit om mee te komen schrijven. Op dit album hielp Jamey Jasta mee die het nummer ‘Another Level’ schreef en meezingt. Eigenlijk staat Jamey al op teveel platen van Body Bount. Op ‘Manslaugher’ staat hij ook al. Alles werd al op een hoger niveau geschreven. Putney zorgde er dan nog voor dat het echte meesterwerken werden.

Hoe komen jullie toch telkens aan die gasten? Jamey Jasta en Riley Gale van Power Trip lijken me  niet zo moeilijk te bereiken. Maar iemand als Amy Lee is toch wat anders.
Dat klopt helemaal. In het begin was dat wel wat zoeken en onzeker. We werkten aan het album en hadden eigenlijk nog zicht op andere mensen als gast. Ik kwam er niet direct op. Ik ben ook nog gitaartechnicus en ben eigenlijk altijd de baan op. Of voor Body Count of voor andere bands. Als Ice acteert, werk ik als technicus. Zo kwam ik met iemand in contact die me vroeg waarom ik Amy van Evanescence niet contacteerde. Ik ging er achteraan en ze deed haar ding. En luister maar hoe goed het resultaat is. Ik zat daarna dan even in Europa en was daarna eigenlijk overal een beetje. Ice moest zelfs nog beslissen of het nog wel doorging. Ik kan heel wat beslissingen nemen zonder toestemming te vragen en doe dat wel. Pas als het klaar is laat ik het horen aan de rest. Ofwel houden ze ervan of ze haten het. Maar ik stuurde de muziek met Amy naar Ice en hij reageerde erg enthousiast. Hij speelt in ‘Law And Order’ en laat daar op set geregeld eens wat muziek horen. Je hebt er de metalheads maar ook heel wat mensen die niet metal minded zijn. Maar toen ze ‘When I’m Gone’ met Amy hoorden, vonden ze dat allemaal zo een goed nummer. Ik had ondertussen ook al Howard Jones van Killswitch Engage en Chino van Deftones in zicht. Maar uiteindelijk werd het Amy. En daar heb ik nog geen spijt van.

In de biografie staat ook de naam Dave Lombardo. Op welk nummer participeert hij?
Op ‘Colors 2020’. Een Ice T klassieker.

Ik zag destijds de film ‘Colors’ met Sean Penn dus ik kende het nummer in zijn originele versie. Het nummer is al van 1988 en gaat over de gewelddadige bendes in Los Angeles. Is het nog relevant nu in 2020?
Jammer genoeg wel,maar ik wilde dat nummer al heel lang doen. Eindelijk kwam het ervan.

Ook de Amerikaanse politie is nog steeds aanwezig. Je had destijds ‘Copkiller’. Nu heb je ‘Point The Finger’. Is ondertussen de hele politie daar niet op zoek naar leden van Body Count om hun zoveel mogelijk verkeersboetes te schrijven?
Haha. Dat nummer is met Riley van Power Trip. Het nadeel is dat heel die problematiek van politiegeweld nog steeds bezig is. Zowel in Los Angeles als in de rest van de Verenigde Staten. Nu begint het ook al in Europa. Al die moorden en geweld. Het is dus niet alleen in La of de US maar overal. Toen ik in Europa zat en naar het nieuws keek, was het zelfs alsof ik in LA zat.

Er zijn heel wat grommen en grunts op het album te horen. Dat maakt het nog agressiever klinken. Is dat jouw stem?
Neen. Dat was meestal Ice. Ook die grommen op het titelnummer ‘Carnivore’ zijn van hem. Zelf deed ik enkel wat achtergrondzang op ‘Ace Of Spades’. Enkel op de Slayer cover ‘Postmortem’ hoor je me het meest zingen.

Jullie covers zijn echt wel goed. Deze keer werd gekozen voor ‘Ace Of Spades’ van Motörhead. Gaat zo een cover op elk album komen?
Ja, dat mag je verwachten op elk album. Nu belde Ice me en zei dat hij Motorhead wilde doen. Ik ben al fan van hun sinds 19984 en ze zijn een van mijn favoriete bands. Maar ze hebben zoveel nummers. Ice wilde speciaal ‘Ace Of Spades’. Dus deden we dat en op Wacken 2019 speelden we het voor de eerste keer. Normaal openden we elk show met een cover van Slayer. Maar die speelden ook dus dat was wat moeilijk en we konden niet echt openen met ‘Raining Blood’. We kozen voor Motörhead en de mensen werden gek. Dat hadden ze echt niet verwacht. Net voor het optreden, oefenden we nog in de hotelkamer en in de bus op weg naar het festival. Pas op podium, werd het met de hele band voor de eerste keer gespeeld.

Dit is ondertussen al het zevende album en de band wordt dertig jaar. Eigenlijk horen jullie ook al thuis in het rijtje van legendarische metalbands.
Met de nieuwe line-up is dat wel een beetje zo. Ik wil dat de mensen beseffen dat deze band rond muziek draait. Niet enkel een band rond een bekende acteur. Mensen moeten beseffen dat we een goede metalband zijn die gerust kan spelen met bands als Metallica en Slayer.

Met Beatmaster V (1996), D-Roc the Executioner (2004) en Mooseman (2001) zijn ondertussen al drie leden van de originele bezetting gestorven. Voel je nog iets van hun aanwezigheid in de band?
Ik heb nog samengespeeld met D-Roc en was heel wat tijd samen met hem. Ik kende hem dus goed. Ik vraag me zelfs nog af hoe de band zou klinken met die gasten er nog bij. Het zou een heel andere band geweest zijn. Ik weet zelfs niet of Body Count nog zou bestaan hebben.

Ik volg Body Count al van in het begin. En als ik de band moet vergelijken met de BC halfweg jaren negentig of BC nu kan ik enkel zeggen dat er nu een strakke en gesmeerde metalband op het podium staat. Dat was vroeger niet altijd zo. En met Juan of the Dead erbij, klinkt de ritmesectie wel heel erg goed.
Ik ken Juan al tientallen jaren. Ik zag hem ergens in 1984 openen met zijn band Agent Steel voor een Slayer show. Later speelde ik nog samen met hem. Dus toen we op zoek waren naar een nieuwe gitarist voor Body Count, zei ik hem te nemen. Ik ben al zolang met hem bevriend. Hij werkte ook nog voor Sumerian Records, ons oud label.

Ice T wordt 62 jaar en Ernie C nadert de 61. Toch zijn jullie bijna non stop aan het toeren. Lukt dat nog goed?
Hoe denk je dat we dat doen. Kom maar eens backstage. Bier ga je bij ons niet vinden. Ice T kan nog goed mee en hij doet het ook. We leven nogal gezond. Geen drugs of alcohol. Dat is vroeger nog wel anders geweest (lacht). Zo blijven we gezond.

Is spelen voor Body Count gevaarlijk? Twee jaar geleden brak je beide enkels op het podium.
Haha, dat klopt ja. Ik drink niet en gebruik geen drugs. Ik leef dus heel gezond en ben helemaal genezen. Deze maand moet ik het metaal uit mijn benen laten verwijderen. Ik nog enkele spillen erin zitten die mijn beenderen samenhielden. Maar voor de rest kan ik nog heel goed mee.