Jullie bestaan alweer zo’n acht jaar en eind november komt de tweede volwaardige plaat uit. Stel de band  maar eens voor aan de lezers.
Op gitaar: Berend Klein Haneveld, Conrad Stroebel en Chris Harmsen. Korijn van Golen op drums, de brute vocalen door niemand minder dan Ben de Graaff en ikzelf (Pim van Dijk, red.) op bas.

Hoe is de band ontstaan en vertel eens over de geschiedenis van de begindagen tot aan nu.
De band is ontstaan in december 2011. Het was toen een idee van Korijn en Ben om een doom metal band te beginnen. Dit gesprek kwam tot stand zoals het bij veel mensen gaat, in een café. Met name Korijn kende muzikanten die hier wel oren naar zouden hebben. Diezelfde maand nog gingen we voor het eerst repeteren. In de loop der jaren hebben we slechts één line-up-wisseling gehad. Dat was Ghislain van der Stel, die eind 2016 bij ons wegging om te gaan bassen in Sinister! Hij heeft ons voor die tijd geïntroduceerd aan Chris Harmsen en hem door alle partijen begeleid. Die line-up-wisseling verliep erg soepel.

Jullie zijn een zesmansformatie met drie gitaristen. Wat is de reden om voor drie gitaristen te kiezen in plaats van de gebruikelijke twee?
Korijn trommelde een aantal muzikanten op om te kijken wie er interesse had, en er kwamen vier gitaristen opdagen haha! Ik ben toen gaan bassen. We hadden besloten dat we geen doom wilde maken met keyboardpartijen, voor die extra laag hebben we gewoon de derde gitaar.

De debuut-EP ‘Façade’ is destijds slechts op vinyl in een oplage van honderd stuks uitgebracht. Wordt die ooit nog heruitgebracht op CD of vinyl? Jullie volwaardige debuut ‘Loathe’ is dan weer alleen op CD verschenen. Kunnen we daar ooit een vinyl uitgave van verwachten? En hoe zit het met de op CD tot honderd stuks gelimiteerde uitgave van de split met Locus Amoenus?
De split met Locus Amoenus is eigenlijk een remix/-master (door Berend) van onze eerste EP, en was een idee van Ben en Mees juist omdat deze nummers nooit op CD zijn uitgebracht. Als we Loathe op vinyl uitbrengen gaan we deze denk ik ook een remix en remaster geven. Ondanks dat deze toch wel goed is ontvangen zijn er wat details die we, zeker met de kennis die we nu hebben, graag anders hadden gehoord. En het is bijna zonde om zo’n mooie hoes nìet op vinyl te publiceren!

‘The Eternal Dance’ staat op het punt van uitkomen. Wordt dit weer een CD-only uitgave of komt er ook een vinyl uitgave van?
The Eternal Dance komt zowel op CD als Vinyl uit. We hebben voor vinyl zelfs een speciale cover en gekleurde platen! Het wordt een erg mooi product.

Het heeft twee-en-een-half jaar geduurd (even de split met Locus Amoenus buiten beschouwing gelaten) voordat er weer nieuw werk van jullie te horen is. Vanwaar de die toch wel redelijk lange periode tussen beide releases?
We steken veel aandacht en tijd in het concept dat we voor ogen hebben. Ook willen we de kracht en mogelijkheden van drie gitaren natuurlijk zoveel mogelijk uitbuiten. Dit zorgt soms voor wat ingewikkelde partijen, en zeker veel fine-tuning in de mix om elke partij een waardevolle functie in het geheel te geven. Er zijn op ‘The Eternal Dance’ maar weinig momenten waar twee gitaren een zelfde partij spelen.

Hoe zijn jullie te werk gegaan tijdens het schrijven en opnemen van de nummers?
Ik heb in het begin een soort geraamte voor elk nummer gemaakt, daar miste nog van alles aan, maar ze hadden wel een duidelijk begin, midden en eind. Eigenlijk een soort ruwe demo takes. Daarmee ben ik naar Berend gegaan en hebben we die demo’s samen verder uitgewerkt. Berend en ik hebben wat dat betreft ook een fijne chemie, hij voelt heel goed aan welke richting ik op wil met een compositie, zelfs als die niet compleet is of ik er zelf niet tevreden mee ben. Die demo’s klinken trouwens ook nergens naar, maar ze droegen het idee. Toen Berend en ik eenmaal tevreden waren hebben we de rest betrokken om elke partij meer karakter te geven. Conrad heeft bijvoorbeeld echt een eigen manier als het aankomt op slepende leadpartijen. Die kan je op het einde van ‘Unmade’ erg goed horen.

Het is redelijk duidelijk dat er een concept achter de nieuwe plaat zit. Wat is het concept en houdt het verband met de hoes? Wie heeft die gemaakt?
Ik ben zo’n twee jaar geleden met het idee voor dit concept gekomen, geïnspireerd door de hindoeïstische godin Kali, die te zien is op de cover, gemaakt door de Rotterdamse illustrator Liesbeth Tatjana Poot.Kali’s mythe gaat over geboorte, dood en wedergeboorte. Het leven werd door haar geboren, en zij zal het ook (al dansend) weer vernietigen zodat er ruimte is voor een nieuw begin. Dit is het uitgangspunt van ‘The Eternal Dance’. Dat kan je letterlijk interpreteren, we worden vol energie geboren en takelen langzaam af tot het punt dat je niet verder meer kan en je plaats moet maken voor nieuw leven. Maar je kan het ook zien als metafoor voor aspecten of fases in het leven. Soms zit je zo vastgeroest in bepaalde patronen dat de enige oplossing is het te beëindigen, hoe pijnlijk dat proces ook kan zijn, om ruimte te maken voor een nieuw begin. Het vierde nummer ‘Death’ gaat over dat sterfproces, waarna Moksha (Sanskriet voor overstijging/verlossing) dus de verlossing daarvan is.

Ik wilde een harde metal plaat maken die een ander licht werpt op een onderwerp als de dood. Eeuwig leed, een hel of hemel is allemaal zo dualistisch en reflecteren denk ik niet de werkelijkheid van ons bestaan. Het leven is niet zwart-wit en satanisme en demonen zijn ook alleen maar eng als je daar daadwerkelijk in gelooft. In de jaren negentig hadden ze nog shock value, maar die is daar nu ook al wel een tijdje vanaf denk ik. ‘The Eternal Dance’ gaat erover dat wij, en alles om ons heen, slechts bewegingen zijn in een groter geheel. Het leven houdt niet op met leven, ook al doe ik dat wel: er is altijd iets nieuws dat de dans voortzet. Iets dat ook in de conclusie van ‘Moksha’ naar voren komt. Eigenlijk is de boodschap van de plaat dus best positief. Tanja heeft al deze aspecten overigens ook heel mooi in de cover verwerkt: Kali draagt een wapen, een afgehakt hoofd, er zit bloed aan haar handen, maar tegelijkertijd heeft ze een vredige gezichtsuitdrukking en zegent ze nieuw, bloeiend leven, in de vorm van de bloem.

Het laatste nummer (‘Moksha’) wordt gekenmerkt door het gesproken woord. Waar komt deze tekst vandaan? (Uit welk boek of film?)
Dit fragment komt uit een lezing van Alan Watts, een Britse filosoof die de Oosterse Zen filosofie populair heeft gemaakt in de westerse samenleving. Deze lezing komt van de vierde aflevering “Death” van de video serie “The Essential Lectures of Alan Watts”. Deze reeks is een jaar voor zijn dood opgenomen om zijn filosofische overpeinzingen te bewaren.

Wat opvalt in muzikaal opzicht is dat de death doom iets meer naar de achtergrond geschoven is ten faveure van iets meer post metal en ik hoor zelfs wat blues (Gary Moore achtige partijen in ‘Moksha’) terug in bepaalde gitaarpartijen. Vanwaar deze verschuiving?
De verschuiving heeft niet heel bewust plaatsgevonden, maar is denk ik wel een logische evolutie. Façade is altijd van de contrasten geweest, en dat hebben we er nu nog dikker bovenop liggen. We luisteren naar, en putten ook allemaal inspiratie uit, allerlei soorten muziek. Wat wij het belangrijkste vinden is dat de muziek verhalend en atmosferisch is. We proberen dan ook op artistiek niveau eigenlijk gewoon die grens op te zoeken. Die bluesy, serene partijen in ‘Moksha’, moeten ook gewoon voelen als een verademing, verlossing van de spanning en drukkende sfeer uit eerdere nummers.

Iets anders dat opvalt is de puike productie en mix van het geheel. Waar is alles opgenomen en wie heeft zorg gedragen voor zowel productie, mix als mastering?
We hebben wederom alle gitaren en vocalen met eigen apparatuur opgenomen, waarin Berend het voortouw heeft genomen. De drums zijn opgenomen in samenwerking met Bart Hennephof (Textures) bij In The Room studio, wat een fantastische ervaring was! Berend heeft ook de mix gemaakt, maar niet zonder wat hulp en feedback van Korijn en Conrad. De master is gedaan door Jonathan Merrelaar bij Red Pack Productions. Eigenlijk naar aanleiding van de master van de verzamel-CD ‘Born To Lose, Doomed To Die’ van Officium Triste. Daarop staat onze cover van ‘This Inner Twist’ en we waren erg tevreden over hoe die gemastered is! We zijn enorm tevreden over zijn werk op ‘The Eternal Dance’.

Het verbaast me eigenlijk dat na de twee puike EPs en het zeer sterke volwaardige debuutalbum ook ‘The Eternal Dance’ wederom in eigen beheer uitgebracht wordt. Wat is de reden daarvoor? Hebben jullie geen platenlabel op het oog die dat wil doen? Zijn er platenlabels waar jullie graag zaken mee zouden willen doen?
Ik denk dat dat deels te wijten is aan mijn koppigheid om onafhankelijk onze kunst te produceren. Het kost veel, zeker met al het regelwerk dat erbij komt kijken, maar geeft ook veel voldoening en kennis. Ook had ik een heel duidelijk beeld voor ogen, en daar was de stem van Alan Watts een cruciaal onderdeel van. De rechten voor zijn stem vallen onder een andere, strengere regeling wanneer het via een label gepubliceerd wordt. Dat zou kostentechnisch wellicht een te groot obstakel zijn geweest. In de toekomst willen we wel gaan kijken naar een label.

Jullie zijn niet heel actief op live-gebied. Gaat dat in de toekomst wel actiever zijn? Wat is de reden voor zo af en toe een optreden in plaats van geregeld?
Afgelopen jaar voornamelijk omdat we midden in de productie zaten van de nieuwe plaat. We zijn nu hard op zoek naar gigs om onze nieuwe plaat ook onder de aandacht te krijgen. Gelukkig hebben wij veel aan Ben, die veel contacten in de scene heeft, maar we zijn nu ook in gesprek met een booking agency om te kijken wat zij voor ons kunnen betekenen.

Zijn er optredens op festivals die jullie erg graag zouden doen? En zo ja, welke festivals dan vooral?
Roadburn is The Dream! Maar festivals zoals Desertfest en Into The Void zouden we ook graag spelen. Overigens speel ik persoonlijk graag in Baroeg. Goede zaal, fijne sfeer en mensen!

Wat kunnen we zo na het uitbrengen van ‘The Eternal Dance’ van Façade nog verder verwachten?
We zijn nu aan het kijken hoe we een extra dimensie aan onze live shows kunnen geven. Op dat gebied is nog genoeg te halen en nog niets concreet! Dat zal denk ik ook nog wel even duren, maar optredens komen er sowieso aan! En qua muziek: terwijl ‘The Eternal Dance’ werd opgenomen zijn er ook al wat nieuwe ideeën op komen borrelen, dus wie weet zit er dit keer geen twee jaar tussen de releases!