De eerste digitale promo kreeg ik nog binnen onder de naam Pale Horses, maar de fysieke EP staat inmiddels, inclusief aangepaste bandnaam op de hoes, in de kast. Deze mini-elpee heeft de nodige draaibeurten al gemaakt, want dit is een heel fijn bandje! Verwachtingsvol heb ik dan ook uitgekeken naar deze opvolger, de eerste volledige langspeler.

De mix van fuzz, psychedelica, stoner en seventies occulte hardrock/proto-metal is weer uitermate smakelijk! Van het originele powertrio is de bezetting aangevuld met een extra gitarist/achtergrond zanger en daarmee lijken de nummers als geheel nog spannender uit de verf te komen. Nog steeds heerlijk gruizig als een haperende betonmolen, maar met nog iets meer durf in de arrangementen en uitvoeringen, komt Pale Horse Ritual met zijn eerste volwaardige album.

Er wordt, alsof dit daadwerkelijk een heel nieuw begin is, geopend met ‘Deflowered’, een instrumentale track , met gruizig en smerig slepende basis en zeer smakelijke in wah verzonken sologitaar bijdragen. Spooky aanvangend, komt de navolgende ‘Wickedness’ op stoom, met een gedreven en drive en enige gelijkenis qua timing en melodielijnen van de zang met Black Sabbath’s ‘Iron Man’. De vrij ingetogen, verhalende zangstijl waarmee de voorgaande EP voor het grootste deel ingevuld was, is op dit album vaak een stuk veelzijdiger, misschien zelfs avontuurlijker; er wordt duidelijk meer uitgeprobeerd qua intensiteit en melodielijnen. Moddervet en weer met zo’n knipoog naar Black Sabbath, komt ‘Holy Lies’ als een stoomwals door je speakers, waarna ‘Save You’ een welkom en fraai uitgevoerd muzikaal kabbelend psych-beekje is. ‘Bloody Demon’ is heftig groovend met onheilspellende ondertoon en heel mooie wisselwerking tussen verhalende zanglijn en aanvullende gitaarlicks, enkele goed getimede breaks en als toetje een paar spooky “koortjes”.

Een werkelijk hoogtepunt (of is het dieptepunt bij dit genre) is het nummer ‘D.E.D.’ De bij aanvang onconventionele invulling van ritmische timing en melodielijn en daarna iets dat mij in de verte aan een flard ‘Sunshine Of Your Love’ doet denken, is eerst even bevreemdend, maar heeft ook echt iets. De heftige drive met precies passende gruizige zang, gecombineerd met meer harmonieuze passages en weer die aanvullende wah licks zijn ook helemaal optimaal. Het nummer eindigt trouwens wel heel abrubt. Slotstuk ‘A Beautiful End’ is een zwaar dreinend muzikaal gevaarte dat me van alle nummers het meest aan die jaren zeventig occulte rock doet denken qua gekozen melodielijnen en het orgel; een beklemmend sfeertje wordt nog even neer gezet. Pale Horse Ritual heeft mijn hoge verwachtingen toch maar weer waargemaakt.