Wanneer het wachten op nieuw werk van Symphony X veel te lang duurt, schaf dan als de bliksem ‘Echoes Of Isolation’ van Defecto aan. Daarmee willen we allerminst zeggen dat het deze Deense band aan originaliteit ontbreekt, maar hinten wel op de hoge kwaliteit van hun vierde studioalbum. Van begin tot einde is dit volgestouwd met knappe wendingen, pakkende refreinen en schitterende songs die nooit onnodig gerokken worden.

Defecto werd al in 2010 opgericht in Kopenhagen door zanger/gitarist Nicklas Sonne, gitarist Frederik Møller en bassist Thomas Bartholin en ook vandaag de dag maken zij nog deel uit van deze progressieve heavy/power metal band. Alleen de drummer wisselt nogal eens. ‘Echoes Of Isolation’ is het debuut voor nieuwe broodheer Frontiers en hopelijk kunnen ze nu wat meer de baan op, want hun vurige virtuositeit doet gensters in het rond springen. Elke song behandelt een andere psychologische strijd – slapeloosheid, schizofrenie, OCD, PTSD, paranoia, trauma, sociale vervreemding – en zal herkenbaar zijn voor zij die met de hardere kant van het leven kennis gemaakt hebben. Het is echter vooral een dijk van een plaat die stevig, maar melodieus klinkt.

Met ‘The Unraveling’ gaat men meteen de symfonische, cinematische kant op als intro. Het is echter ‘Eternal Descent’ dat ons doet thuiskomen met onrustige gitaarloopjes, sexy lichthese zang en neoklassieke gitaarsolo’s. Het stompende ‘Sacred Alignment’ is een toonbeeld van dynamiek. Sonne wisselt zijn krachtige zang in de stijl van Russell Allen en Liapakis (Mystic Prophecy) af met enige ruwere gruntachtige momenten. Dat doet ie geregeld en zo krijgt het geheel nog meer body. Elke wending is pakkend in ‘Eclipsed By The Void’ en bovenop horen we nog catchy refreinen. Defecto maakt het de luisteraar niet moeilijk. De songs zijn compact, maar nooit overdadig of experimenteel. De band is zeer trots op ‘Heart Of Fire’, want daarin horen we een duet met Stig Rossen, een legendarische Deense acteur en zanger die tevens in de videoclip verschijnt. Elke song is een ‘easter egg’ waarin veel te ontdekken is. Als kroon op het werk kunnen we genieten van het titelnummer dat als lange (tien minuten!) en epische track dit album vervolledigt. Met piano en akoestische gitaren vangt het aan als ballade (sensitieve zang), maar na vier minuten wordt het ruwer en groovend. Alle troeven van de band passeren hier de revue. Defecto is een solide Deense kanjer en voor fans van heerlijke progressieve metal een dikke aanrader!