Avatar trekt opnieuw het bos in en dit keer zonder kompas. Met ‘Don’t Go In The Forest’ brengt de Zweedse metalband een album uit dat aanvoelt als een mix tussen een sprookje en een nachtmerrie. Vergeet rechte lijnen en voorspelbare riffs: dit is een muzikale dwaaltocht vol verrassingen, theatrale wendingen en duistere charme.

De band gooit hun vertrouwde combinatie van groove, melodie en chaos in de strijd en serveert een reeks nummers die tegelijk speels en sinister klinken. Elk lied voelt als een hoofdstuk uit een boek dat je eigenlijk niet in het donker wil lezen maar toch blijf je luisteren. Avatar bewijst opnieuw dat ze niet bang zijn om buiten de lijntjes te kleuren. Het resultaat? Hun meest veelzijdige album tot nu toe, boordevol sterke en onweerstaanbare nummers die je al na één luisterbeurt meeslepen en blijven hangen.

De opener ‘Tonight We Must Be Warriors’ is meteen een knaller. Een dwarsfluit speelt een opvallend riedeltje dat zelfs door de gitaar wordt overgenomen, een perfecte start voor een muzikale tocht door het donkere bos. Maar Avatar is zeker geen alternatieve metalband geworden, want het daaropvolgende ‘In The Airwaves’ is misschien wel het hardste dat ze in jaren hebben gemaakt.

Daarna volgt ‘Captain Goat’, een episch en bombastisch nummer dat tegelijk een glimlach oproept en uitnodigt tot meezingen. Met ‘Abduction Song’ wordt het weer stevig knallen, waarna ‘Howling At The Waves’ een verrassende semi-ballad is die doet denken aan Coldplay, maar ook gothic-elementen bevat. ‘Dead And Gone And Back Again’ is nog zo’n sterk nummer, met een refrein dat zich meteen in je hoofd nestelt en niet meer loslaat. En met ‘Take This Heart And Burn It’ wordt het helemaal duidelijk: Avatar is een meester in het maken van aanstekelijke, meeslepende songs met refreinen die keer op keer indruk maken. ‘Don’t Go In The Forest’ is zonder twijfel een van hun sterkste albums van de afgelopen jaren.