Sinds 1998 is deze Duitse deathmetalband een vaste waarde in de scene, en met ‘Rust And Bones’ brengen ze na negen jaar stilte hun zesde album uit. De vorige plaat, ‘Anger Temple’, dateert al van 2016, maar stilgezeten hebben de bandleden allerminst—ze zijn actief (geweest) in zoveel andere projecten dat het amper bij te houden is. Voor de productie werd niemand minder dan Andy Classen ingeschakeld, bekend van zijn werk met Krisiun, Destruction en Legion Of The Damned. Dat belooft een stevige portie old school death metal van degelijke kwaliteit. Alsof dat nog niet genoeg is, hoor je Dave Ingram van Benediction op twee tracks meebrullen.

My Darkest Hate kiest resoluut voor het midtempo segment, wat samen met de redelijk verstaanbare vocalen zorgt voor een verrassend toegankelijke sound binnen het genre. Het album opent met een oeroude schreeuw—simpel maar doeltreffend—en knalt dan meteen los met het nummer ‘Rust’. Geen ingewikkelde gitaartechniek, maar wel solide riffs en een strakke productie waarin bas en drums helder doorkomen. De nummers zijn kort en krachtig, zoals het hoort. Luister bijvoorbeeld naar ‘Deceiver’. Ondanks de gevorderde leeftijd van de bandleden klinkt het verrassend fris en hedendaags. Een opvallend moment is ‘Flammenland’ waarin voor het eerst in hun bijna dertigjarige carrière in het Duits wordt gezongen (of geschreeuwd). Die rauwe vocalen geven het nummer zelfs een vleugje black metal mee.

Verwacht op ‘Rust And Bones’ geen grote vernieuwingen, maar wel een eerlijke en stevige portie death metal, gebracht zoals het hoort met overtuiging, ervaring en een flinke dosis old school attitude.