Iron Maiden & Avatar in Gelredome, Arnhem – 23 juli 2025
“Het viel me in hoge mate op dat ze er echt enorm zin in hadden…”
Met een vijftigjarig bestaan en een catalogus die wel eens gevierd mag worden en blijven worden, keerde Iron Maiden vandaag terug naar de plek waar ze al zo vaak hebben gestaan, Gelredome Arnhem. Extra bijzonder is het omdat bandleider en bassist Steve Harris een enorm groot fan is van onze Nederlandse trost Golden Earring. Maiden coverde ooit zelfs hun liedje ‘Ce Soir’. Maar vanavond ligt er een zwarte sluier over dat feit, vanwege het bericht dat gitarist George Kooymans is overleden. Maiden viert vanavond en is er geen tijd om te rouwen, dus zowel hij, als Ozzy, die een dag ervoor gaan, worden niet genoemd. Wat er wel gebeurt? Maiden vlamt nog alsof leeftijd nauwelijks vat op ze krijgt. Dat is wat er gebeurde, op deze magische avond in Arnhem.
26 juli 2025 I Tekst: Remc0 Post, voorwoord Ramon van Hengel | Fotografie: Hans Lievaart
Iron Maiden deed weer eens Gelredome Arnhem aan, voor de ‘Run For Your Lives’ tour. Om half 8 opende de support Avatar de show. Ik kende deze band totaal niet, hoiewel ze al jaren flink aan de weg timmeren, maar soms blijft iets onder je radar doorvliegen. De zanger gaat geschminkt als een soort van clown en de bandleden hebben opvallend veel en erg lang haar (daarover later meer). Het was best ok, maar nogal divers naar mijn mening. Het ene moment heavy metal met cleane zang en aan andere kant totaal bruut met schreeuw/grunt. Per nummer was de vibe gewoon weer totaal anders. Prima op zich, maar ik heb geen idee hoe je dan deze band qua stijl kan omschrijven. Het lekkerste nummer vond ik in ieder geval zonder enige vorm van twijfel ‘In The Airwaves’. Nog even over dat haar. De gitaristen deden bij regelmaat simultaan windmills headbangen, maar dat ging op een razend turbotempo, waardoor ik denk dat de eerste rij vooraan steeds vast een koel briesje voelde. Prima band, maar ik had zelf wel zonder gekund. Bijzonder in ieder geval Iron Maiden een band als deze meenam, en dat bedoel ik niet negatief, maar snappen deed ik het niet. Aan de andere kant, My Dying Bride en Megadeth kwamen als support acts jaren daarvoor ook niet echt tot hun recht.
Iets voor 9 uur startte dan eindelijk Iron Maiden. Uiteraard eerst de track ‘Docter Docter’, van UFO, gevolgd door ‘The Ides of March’, met daarbij videobeelden van de straten van Londen. Toen BAM, vuurwerk en kwamen ze op met de opener ‘Murders In The Rue Morgue’. Heb ik deze ooit eerder live van ze gehoord? Ik denk het niet, maar gaaf! Deze werd meteen opgevolgd door ‘ Wrathchild’ en daarna ‘Killers’, waar de mascotte Eddie voor de eerste keer vanavond het podium al mee op kwam. Zanger Bruce Dickinson neemt vervolgens voor het eerst het woord, als hij de nieuwe drummer Simon Dawson voorstelt aan het publiek. Hij maakte hierbij de grap dat Simon een kleinere drumkit had dan Nicko dus we nu eindelijk de drummer konden zien. Vervolgens heette Bruce ons welkom op het 50 jarig birthday party van de band, en wat een prestatie is dat eigenlijk he. In het publiek zaten ook echt mensen tussen de 10 en 80 zeg maar, prachtig.
Het viel me in hoge mate op dat ze er echt enorm zin in hadden, zelf ook. Het vuur brandde hard en waar ik zat was het geluid meer dan prima en ook Bruce was echt serieus ONTZETTEND goed in vorm. Daar hebben we hier wel eens anders verslag van moeten doen. Mar vocaal was hij beter dan de keren ervoor die ik heb gezien!
De setlist bleef knallen met nummers zoals ‘Phantom Of The Opera’, ‘Number Of The Beast’ en ‘Powerslave’ (uiteraard met het masker van Bruce) en ‘ Trooper’, waarbij zowel de Engelse als ook de Nederlandse vlag werd gezwaaid. Bij elk nummer was de achtergrond een (bewegende) projectie van het betreffende album, maar eerlijk gezegd kon ik dat slecht zien in de zaal. Wel was er natuurlijk het vuurwerk, vuur en vlammen met regelmatig het “SCREAM FOR ME ARNHEM” zoals dat ook hoort bij Maiden.
Hoogtepunten waren voor mij nogmaals het nummer ‘Rime Of The Ancient Mariner’ en ‘Hallowed By Thy Name’, met een projectie van een achtervolging als schim die een trap op rent, opgehangen wordt en valt, gevolgd door een ontploffing, waarna Bruce daar weer stond met diezelfde outfit en strop (was dit te volgen?).
De toegift bestond uit ‘Aces High’ aangekondigd door de speech van Churchill, daarna ‘Fear Of The Dark’, waarbij iedereen weer meezong en de afsluiter ‘Wasted Years’, waarna rond 23:00 de show klaar was, maar niet voordat de afsluiter op band kwam van ‘Always Look On The Bright Side Of Life’ (Monty Python).
Ik vond het geweldig vanavond en nogmaals, wat waren ze in vorm allemaal! Steve die kan bassen als een machine, de gitaristen Adrian en Dave die echt geen noot missen. Yannick met zijn grote trukendoos van gitaargooien en waarvan ik me soms afvraag of die wel aan staat de hele avond en nieuwe Drummer Simon die niks verkeerd doet en Bruce die dus in topvorm was.
Ergens dacht ik van tevoren dit is misschien de laatste keer Maiden, maar Bruce zijn laatste woorden waren ‘Just like James Bond, we will return’. Nou en daar ben ik dan ook weer graag bij, maar van deze kan ik wel een tijd nagenieten!
Social media