Kristian ‘Gaahl’ Espedal is één van de eminente persoonlijkheden die Noorse black metal uit de jaren negentig (en later) zo intrigerend maakt. Denk maar aan zijn bijdrage aan Gorgoroth van 1998 tot 2007 en het oprichten van Wardruna (2003 tot 2015) in een totaal andere stijl. Het begon allemaal met Trelldom, een band die vorig jaar terug van zich liet horen met het album ‘…By The Shadows…’. Na Gorgoroth was er ook God Seed. Dat bleef de muzikale uitdaging voor Gaahl, samen met Wardruna, tot 2015, wanneer hij Gaahls Wyrd oprichtte als belangrijkste entiteit voor zijn creativiteit. Na het debuutalbum ‘GastiR – Ghosts Invited’ (2019) en het in 2021 uitgegeven minialbum ‘The Humming Mountain’ is het moment gekomen om de confrontatie met ‘Braiding The Stories’ aan te gaan, een nieuw muzikaal avontuur waar Gaahl je altijd een stap voor is op je verwachtingen.

Wat een bezwerende, intrigerende muziek is het geworden! Samen met belangrijke input van gitarist Ole ‘Lust Kilman’ Walaunet en producer Iver Sandøy is ‘Braiding The Stories’ drie kwartier indrukwekkende muziek die maar zelden sporen van enige zwartgeblakerde metal bevat, al helemaal niet in de zangpartijen. Neen, Gaahl gebruikt zijn stem op verschillende manieren – als een mentor voordragend, diep en koesterend in verteltrant, lage zang en soms wat hoger, maar altijd clean – behalve die uit het zwarte regiment. Muzikaal is het soms ook experimenteel en atmosferisch, anderzijds opmerkelijk toegankelijk aangezien het titelnummer en ‘Flowing Starlight’ invloeden van gothic rock uit de jaren negentig vertoont. Het album bevat drie interludia. De start ‘The Dream’ legt zo een connectie met vorig werk ‘The Humming Mountain’ – van de slaap naar de droom – in de gewichtig voorgedragen tekst. Het titelnummer is al weldra een feest van herkenning met zijn pakkende melodieën. Het trage interludium ‘Voices In My Head’ brengt ons bij de volgende single. ‘Time And Timeless Timeline’ vertoont een kordaat gezongen stijl die me aan Green Carnation doet denken. Gaahl blijft waardig zingen met diepe stem, terwijl de band rond hem losgaat in onrust, zelfs met euforisch timbre. De aanvankelijke rust en mystiek van ‘And The Now’ gaat uiteindelijk in crescendo naar experimentele klanken die een beetje aan Swans doen denken. Het schurkt aan tegen chaos, maar je durft dat woord amper gebruiken. Metalen gitaren heersen in het derde interludium ‘Through The Veil’, tot ‘Visions And Time’ alle remmen losgooit met eerst drumroffels die me aan Wardruna doen denken en later weer die zegevierende klanken à la Swans. Hier dalen we af in de spelonken van de geest, het onderbewustzijn der dromen. De meest rechttoe rechtaan metal gerichte track is ‘Root The Will’, maar dan wacht ons nog een ruimtelijk getint slotstuk waar we inmiddels ook verslingerd aan zijn. ‘Flowing Starlight’ is de tweede track die je van enige gotische invloeden zou kunnen betichten, maar er is veel meer. Gaahl vertelde dat dit het nummer is dat hij nooit verwachtte te schrijven. Toch is het – als laatste track – een erg belangrijk moment geworden dat je totaalbeeld bijkleurt. Na een introvert, maar erg mooi gitaarbegin, barst het los in ontwapenende vlotheid met diepe stem verhalend, tot fluorescent sterrenlicht gereflecteerd wordt in kosmische klanken. Het bevat ook de tekstuele verwijzing naar het einde van het verhaal over de droom en zo is de cirkel rond. ‘Braiding The Stories’ voelt aan als de naakte existentie van een vrije muzikale geest. Laten we dit koesteren en vooral zo houden. We raden aan om dit album als geheel te beluisteren en alle indrukken te degusteren als zorgvuldig gerijpte wijn.