Benediction – interview met Darren Brookes (guitarist)
Darren Brookes: “Headbangen lukt niet als je te snel of te technisch speelt.”
Wanneer de Britse death metal grootheden Benediction een nieuw album uitbrengen, zijn de verwachtingen altijd hooggespannen. Dit is zeker het geval na de positieve ontvangst van hun vorige album ‘Scriptures’ uit 2020. Benediction staat niet bekend om technische hoogstandjes of extreme snelheden, maar elk nummer heeft een enorme aantrekkingskracht die je gewoon aanzet tot headbangen. Onlangs had ik een gesprek met gitarist Darren Brookes over de band, het nieuwe album en of hij van plan is het afscheid van Black Sabbath bij te wonen, dat plaatsvindt in zijn thuisstad Birmingham.
Koen de Waele Ι 28 maart 2025
Hallo Darren, hoe gaat het?
Met mij gaat het fantastisch. Leuk om je te horen, want ik had dit interview bijna gemist. Ik dacht dat het om zeven uur Britse tijd was, en wij lopen hier een uur achter op jullie.
Wauw, ik weet niet hoe je het doet, maar ‘Ravage Of Empires’ is zo’n geweldig death metal album. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
Dat weet ik niet precies. We schrijven gewoon een bepaalde stijl van muziek zonder een vast patroon te volgen. We gebruiken geen blastbeats, we schrijven gewoon wat er in ons opkomt. Er was wel wat meer druk omdat ons vorige album ‘Scriptures’ zo goed werd ontvangen. De verwachtingen waren dus hoog. ‘Ravage Of Empires’ is eigenlijk een soort voortzetting van ‘Scriptures’.
Wat vind jij de grote aantrekkingskracht van Benediction? Voor mij is dat de zang van Dave Ingram en de krachtige riffs. Soms had ik het gevoel naar de betere thrashriffs te luisteren.
We hebben op zoveel plaatsen gespeeld waar elke band hetzelfde klinkt. Ze willen allemaal zo snel mogelijk spelen en technische hoogstandjes laten zien. Dat werkt niet bij Benediction omdat we afwisselen tussen traag en snel. Er moet groove in zitten en veel hooks. We visualiseren onze muziek altijd tijdens het schrijven en stellen ons voor hoe de fans zullen reageren. Gaan ze headbangen of niet? Dat is belangrijk voor ons.
Ik heb ooit een death metal band geïnterviewd die zei dat het niet alleen de grunt is, maar vooral de muziek die het death metal maakt. Het moet hard zijn, maar ook iets onheilspellends uitstralen. Dat is zeker het geval bij Benediction. Is dat wat jullie zoeken?
Het is eerder het totale pakket. Veel bands nemen zichzelf te serieus. Wij maken nog veel plezier en beschouwen ons als een gewone death metalband die zich niet te serieus neemt. Qua muziek zijn we wel serieus bezig, maar we blijven plezier maken. Het is een combinatie van de juiste riffs, veel energie en de zang. Veel mensen denken dat je supersnel en technisch moet spelen. Ik ben allesbehalve een goede gitarist, maar ik weet wel hoe en wat ik moet schrijven. Het draait gewoon om een plectrum in de hand nemen, wat bewegen en die plectrum dan weer neerleggen.
Kunnen jullie iets vertellen over het schrijfproces van jullie laatste album ‘Ravage of Empires’?
Dat ging nu anders dan vroeger. Toen plaatsten we gewoon een microfoon in het midden en begonnen te spelen. Nu hebben we een zanger in Kopenhagen, een bassist in Londen en een drummer in Italië. Drummer Giovanni schrijft riff na riff, en hij kan dat uitstekend. Hij stuurt die door en ik mix ze met mijn riffs. Zie het als een cake: iedereen voegt zijn ingrediënt toe en het geheel klinkt goed. Als het muzikaal klaar is, sturen we het naar zanger Dave die zijn ding doet. Daarna wordt er hier en daar nog iets veranderd of verbeterd. Volgende week spelen we in Stockholm en we hebben de nummers van het nieuwe album nog nooit samen ingespeeld. Het klinkt raar, maar met de hedendaagse technologie werkt dat uitstekend.
Met een zanger in Denemarken en een Italiaanse drummer, kunnen jullie nog moeilijk spreken van een Engelse band. Heeft dat jullie geluid beïnvloed?
Nee hoor. Dave woont wel in Denemarken, maar hij is nog steeds Engels. En Giovanni doet gewoon wat wij zeggen (lacht). Eigenlijk schrijven gitarist Peter en ik het merendeel van de muziek. We wonen slechts een uur rijden van elkaar. De basis van de drumpatronen heb ik op mijn computer gemaakt. Giovanni doet zijn ding ermee, maar de basis is gelegd.
Het is duidelijk dat jullie niet volledig kiezen voor snelle nummers. Een nummer zoals ‘Deviant Spine’ wordt opmerkelijk trager gespeeld, maar door de dreiging klinkt het net zo stevig als snellere nummers.
Haha, de tragere nummers zijn als een trein die niet te stoppen is. Het is een beetje zoals Bolt Thrower destijds. Die speelden ook nooit te snel. Als je traag speelt, wordt iedereen gek. Het moet net snel genoeg zijn om mensen te laten bewegen. Hopelijk doet onze muziek dat ook.
‘Crawling over Corpses’ is nog zo’n nummer met fantastische riffs die je gewoon doen headbangen.
Dat is de bedoeling. Ik hou enorm van de band Death en Chuck, maar mensen stonden daar gewoon te staren. Headbangen lukt niet als je te snel of te technisch speelt.
Was de lat hoog? Zijn er nummers die het album niet gehaald hebben?
Ja, die zijn er altijd. Maar vroeg of laat kunnen we die nog gebruiken. Kijk maar naar het laatste nummer ‘We Are Legion’ op ons vorige album. Dat nummer was al tien jaar oud. We zetten het erop en iedereen vond het het beste nummer van het album. We doen niet aan hitsingles. Zo’n album met drie goede nummers en de rest allemaal vullers, dat doen we niet. Elk nummer moet blijven staan.
Hoe gaat het trouwens met je zus? Of waar komt de titel ‘Psychosister’ vandaan?
Haha, ik heb een jongere zus, maar die valt wel mee hoor. De titel komt van Dave. Hij wilde een nummer maken over een of andere gekke non die mannen verslond.
Het aantal death metalbands wereldwijd is niet meer te tellen. Toch zijn het nog steeds de oude bands zoals Cannibal Corpse, Obituary en nu weer Benediction die de beste albums maken. Hoe komt dat?
Het is vooral de ervaring. We hebben de hoogte- en dieptepunten meegemaakt. Veel bands weten niet wat dat betekent. Toen we begonnen, was er helemaal geen death metal scene. We dachten dat we een paar jaar zouden bestaan en dan iets anders zouden doen. We stonden met de rug tegen de muur, maar we geloofden dat we iets speciaals hadden. Dat zorgt ervoor dat die oudere bands het nog steeds zo goed doen.
Als Europeaan moet je tegenwoordig een internationale reispas hebben om het Verenigd Koninkrijk binnen te komen en vanaf april een soort ETA-formulier invullen. Maakt dat samenkomen moeilijker?
Echt? Dat van het formulier wist ik niet eens. Je moet je voorstellen dat we door Europa reizen om festivals te doen. Telkens als we de douane passeren, moeten we wachten. Vroeger ging dat veel vlotter. Als we dan een verbindingsvlucht hebben, zoals op de Charles De Gaulle-luchthaven in Parijs, duurt het uren voordat de douane al die stempels heeft gezet en heeft gecontroleerd of we er nog geen negentig dagen zijn. Voor al onze bagage en spullen moeten we een document voorleggen dat het al van ons is en dat we niets importeren.
Benediction heeft zijn uitvalsbasis in Birmingham. Op 5 juli vindt daar een legendarisch festival plaats: het afscheid van Black Sabbath. Ga je kijken? De line-up is indrukwekkend met bands als Pantera, Metallica en Slayer.
Absoluut niet. Ik zal je vertellen waarom. Ondertussen heb ik drie keer een afscheidsconcert van Black Sabbath gezien. Ozzy gaat in een rolstoel zitten. Dat wil ik gewoon niet zien. Mijn vrouw wilde gaan. Ze zat drie uur op het internet te wachten en het goedkoopste ticket dat ze kon boeken was 400 Britse pond (ongeveer 482 euro). Dat komt dus op 800 pond voor ons twee en dan moet je nog bier en eten kopen. Het lijkt wel een soort live-aid waar elke band drie nummers kan spelen. Ik ga het achteraf wel eens bekijken op mijn televisie thuis.
Eigenlijk zou Benediction daar toch ook moeten staan? Of vind je van niet?
Haha, ja hoor. Ik zou dan 410 pond kunnen vragen. Het zou wel cool zijn. Wie ontbreekt op dat festival is Judas Priest. KK’s Priest staat er dan weer wel. Eigenlijk zou het een feest moeten zijn met bands uit Birmingham. Zet er desnoods wat kleinere lokale bands die dan een uurtje speeltijd rond de middag hebben. Maar wat ga je nu zien? Metallica en Guns ’n’ Roses die elkaars kont kussen. En Ozzy in zijn rolstoel.
Wat mogen we nog van Benediction verwachten in het komende jaar?
We zijn al begonnen aan een volgend album. Het huidige duurde te lang. We zaten in de studio en moesten de opnames onderbreken omdat er andere bands kwamen opnemen. We hebben nu al nieuwe riffs liggen en sommige liggen er al van het huidige album omdat we die niet konden gebruiken. We gaan nog touren in Australië, Noord-Amerika, Azië en spelen de komende maanden in Europa. Hopelijk verschijnt het volgende album in 2027. Dat is ons doel. We zijn ondertussen rond de 55 jaar, maar als we kunnen spelen, zijn we nog net zo enthousiast als jaren geleden.
Dacht je ooit dat het zo lang zou duren?
Nee hoor. Misschien dat we wat lokale bekendheid zouden krijgen. We kenden niets van de Amerikaanse of Zweedse scene. Motörhead was zowat het stevigste dat hier was. Toen kwam Possessed en het werd steeds beter en zwaarder. Toen kwam ook de grunt opzetten. Stel je voor dat we met zo’n worstelaarstype op het podium kwamen met een hoog stemmetje. Dat werkt gewoon niet. Je moet iemand hebben met een zware stem.
Met bands als Bolt Thrower, Carcass en Napalm Death heeft het VK ook zijn roots in death metal. Wat is voor jou het grootste verschil met de Amerikaanse scene?
Die zijn meer gitaar- en technischer gericht. Kijk eens hoe snel ik kan spelen en hoeveel noten per seconde ik kan halen. Wij zijn meer punk gebaseerd. Toen ik klein was, waren er hier veel meer punkoptredens. De ene dag ging ik naar een metalband zoals Judas Priest en de dag erna naar een punkoptreden. Zo is death metal hier ontstaan.
Bedankt voor je tijd en het boeiende gesprek.
Jij ook. Ik heb nog één interview en dan ga ik naar mijn stamcafé om een paar biertjes te drinken.
