Einar Selvik gaat altijd in dialoog met de natuur wanneer hij op zoek is naar inspiratie. Daaruit ontstaan neofolksongs met een authentiek eigen karakter. Verfraaid met zijn eigen waardige zang en poëtische teksten, blijft het instrumentarium bestaan uit veel percussie en ritmiek, een eenzame fluit of tal van eigen creaties. Hij maakt letterlijk iets nieuws uit dingen die zeer oud zijn. Tradities uit de Noordse cultuur tekenen zijn kunst die plechtig en heel serieus overkomt. Zijn respect voor de natuur is dan ook groot.

Sinds het vorige album ‘Kvitravn’ in 2021 uitkwam, heeft de band bestaande uit Einar en de muze Lyndi-Fay Hella plus een aantal gastmuzikanten heel de wereld laten kennismaken met zijn eigenzinnige kijk op de moderne samenleving. Stond op dat album een witte raaf – overigens een naam die hij ook zichzelf geeft – centraal, dan komt het thema van dit zesde studioalbum ‘Birna’ uit het woud en meer bepaald de beer, she-bear genaamd vroeger, en die wordt belicht in de zeven eerste tracks van het album. Stap voor stap zijn er nummers en videoclips vrijgegeven om kennis te maken met deze muziek die nog steeds indrukwekkend is, al klinkt het ook erg vertrouwd. Wardruna doet niets nieuws of onverwachts, maar dat is ook niet wat we wensen in dit geval.

‘Hertan’ gaat over het hart van de beer. Je hoort dan ook een hartslag verwerkt in de compositie die start met gesproken woord. Het titelnummer ‘Birna’ straalt eenzelfde piëteit uit met welbekende plechtige zang en geestverruimende muziek geënt op een repetitief karakter. Het hart van het album is echter de vijftien minuten lange track ‘Dvaledraumar’ met zijn mysterieus karakter. In deze track horen we naast Einar de Zweedse zangeres Jonna Jinton en het nummer gaat over het moment wanneer de beer in hibernatie gaat tijdens de lange winterslaap. Een vorm van schijndood, maar wat gaat er om in het dier, dat door de mens zo opgejaagd wordt, terwijl de mens ook zijn thuisbasis, de oerwouden, vernietigt. Deze les stemt ons verdrietig, maar helaas is het de realiteit. Veel ritmiek en zelfs een Noors koor (Koret Artemis) bepaalt het timbre van ‘Himinndotter’ dat tekstueel stilstaat bij onze voorouders die de beer zelfs reflecteerden tot in de sterren. De video speelt zich af in een nationaal park. ‘Hibjørnen’ is één van de songs die me het meest ontroert. Met heldere klanken en weemoedige zang is dit een als statement overkomend moment dat aangrijpend is. Echt een naakte song over de winterslaap met de kernzin ‘the ice sings lullabys’ (vertalingen komen voor in de video’s en vind je ook in het boekje). Een andere song die tot de meest beklijvende momenten behoort is ‘Tretale’ met buiten percussie, mooi fluitspel en gefluister. Van geheimzinnig naar aanzwellend tot een apotheose is dit erg fraai. Het album wordt afgerond met de song die al in 2020 als video werd gepresenteerd: ‘Lyfjaberg’ en dit lied over een helende berg zal al gekend zijn bij elke fan. Wardruna heeft met ‘Birna’ wederom het beste van zichzelf gegeven en dat juichen we toe.