Filppa Nassil is zelf recentelijk moeder geworden, en heeft ook nog een nieuw muzikaal kindje op de wereld gezet; proficiat! Het enig overgebleven origineel bandlid en drijvende kracht achter Thundermother heeft het toch maar weer mooi klaargespeeld; wederom een zeer onderhoudende, pakkende hardrock plaat is afgeleverd.

Opener ‘So Close’ is een solide stamper, maar is misschien een beetje gewoontjes en na beluistering van het hele album, had een andere nummervolgorde ook een optie kunnen zijn, maar daarover later meer. De meeslepende drive, melodielijnen en koortjes van het navolgende ‘Can’t Put Out The Fire’ doen me direct aan Kiss denken; klinkt als een klok. Nog meer sleazy pakkende rock ‘n’ roll met ‘Speaking Of The Devil’. ‘Feeling Alright’ is misschien wel heel erg “Rick Springfield pop rock”, maar de overgang naar het furieuze uptempo AC/DC meets Girlschool ‘Take The Power’ is dan wel weer erg positief verrassend (een heeel lekker nummer!). Met de recht-toe-recht-aan stamper ‘I Left My Licence In The Future’ gaat de band terug naar de AC/DC stijl waarmee ze groot zijn geworden en het navolgende ‘Dead Or Alive’ is dan misschien weer ietwat erg poppy, maar zit goed in elkaar. De drive en enkele vocale uitschieters, maar vooral de details in de sologitaar in ‘Can You Feel It’ is puur genieten, en de sleazy bubblegum-rocker ‘Bright Eyes’ gaat er ook prima in. ‘American Adrenaline’ is een heerlijk opzwepende rocker, waarbij eigenlijk alleen de plaatsing van het nummer misschien niet optimaal gekozen is; deze had het als opener ook heel goed gedaan. Maar ja, nu zet je de plaat misschien ook wel direct op repeat. En nog maar eens. In april komen de dames trouwens weer eens langs voor een optreden in ons landje.