De Nederlandse meesters van melodieuze, elegante doom/death metal zijn weer aan de beurt. Gelukkig blijft het doominstituut uit Rotterdam zowat elke vijf/zes jaar nieuw werk uitbrengen. In september was dit het zevende studioalbum ‘Hortus Venenum’ en we zouden tekortschieten als we daar niet even bij stilstaan. Bovendien vierde Officium Triste in 2024 haar dertigjarig bestaan, geen wonder dat ze beschouwd worden als grondleggers van het genre.

‘Hortus Venenum’ is de opvolger van het in 2019 uitgebrachte ‘The Death Of Gaia’. Het is een speciaal album, omdat het minder uitgesponnen nummers bevat. De charme gaat daarmee echter niet verloren, maar de essentie – treurige pakkende muziek maken die je aanspreekt – wordt zelfs op scherp gezet. Er is een zekere toegankelijkheid die in extra lange songs (soms) verloren gaat.

Officium Triste handhaaft de hoge kwaliteit die we van hen verwachten. Het tempo is meestal traag, de grunts van Pim Blankenstein scheppen warmte maar ook immens verdriet en rond hem slingeren elegante melodieën op gitaar van sologitarist Gerard de Jong als lauwerkransen om de bomen die op de cover prijken. Met dank aan Paolo Girardi voor dit staaltje van visuele pracht. In een drietal nummers worden de grunts van Pim afgewisseld met gesproken woord. Vooral in ‘Walk In Shadows’ komt dit meermaals aan bod, de toon is plechtig en sereen. Ook ‘Anna’s Woe’ is een prachtige track waarin huilende leads ondersteund worden door zwevende keyboards. Ook die toetsen van Martin Kwakernaak zijn bepalend voor het totaalgeluid van de band. De ornamentele solo’s op gitaar doen altijd denken aan wat Saturnus ook biedt, terwijl ook een glimp van de kunst van Draconian nooit ver weg is. ‘Forcefield’ is voor de afwisseling meer uptempo en in de tien minuten durende afsluiter ‘Angels With Broken Wings’ horen we alles wat Officium Triste zo goed maakt nog eens samen verenigd in één lange compositie. Essentieel dus voor liefhebbers van melodieuze, atmosferische doom/death metal. Ook de productie is top, met mix en mastering in de Toneshed Recording studio door Erwin Hermsen.