Venom Inc (Byker Grave Festival) in Uni, Newcastle (ENG) – 6 december 2024
“Kenners zullen al snel ontdekken dat er een gezonde verdeling is tussen Venom classics en Venom Inc materiaal. Want dat wil Venom Inc ook uit dragen; het live vertegenwoordigen van het legendarische Venom repertoire en het waardig toevoegen van nieuw materiaal“
Soms eindig ik een concertverslag met het vernoemen van de gespeelde set. Om aan te geven hoe de opbouw van de tijd was ingedeeld. Deze keer begin ik er dus maar eens mee. De 23 nummers die je hieronder ziet staan was de set die Venom Inc op 7 december jongstleden speelde in de stad waar het ooit voor Venom allemaal begon; Newcastle in Engeland
13 december 2024 I Tekst en fotografie: Winston Arntz
Setlist Venom Inc:
Witching Hour
War
Come To Me
Bloodlust
Blackened Are The Priests
Carnivorous
Don’t Burn The Witch
In Nomine Satanas
Inferno
Live Like An Angel (Die Like A Devil)
Prime Evil
Megalomania
Poison
Welcome To Hell
Parasite
1000 Days In Sodom
There’s Only Black
Time To Die
In League With Satan
Black Metal
Tribes
Countess Bathory
Sons Of Satan
Kenners zullen al snel ontdekken dat er een gezonde verdeling is tussen Venom classics en Venom Inc materiaal. Want dat wil Venom Inc ook uit dragen; het live vertegenwoordigen van het legendarische Venom repertoire en het waardig toevoegen van nieuw materiaal.
Nog even kort…voor zover mogelijk: Venom Inc startte in april 2015 en zal in 2025 dus het 10 jarig bestaan gaan beleven. En dat het roerige jaren waren is een understatement. De band startte met Tony ‘Demolition Man’ Dolan, Jeff ‘Mantas’ Dunn en Tony ‘Abaddon’ Bray die samen de band Venom vormden ten tijde van het album ‘Prime Evil’, toen Conrad ‘Cronos’ Lant het op eigen houtje probeerde te maken (wat niet lukte). Met Dolan, Dunn en Bray toerde de band al meteen de wereld rond, iets wat de oer-Venom nooit deed, of kon.
Met het bij Niclear Blast in 2017 uitgebrachte ‘Avé’ werd ook een album opgenomen en dat bleek een sterke en energieke set. Toen drummer Bray door gezinsverplichtingen even uit de band stapte, werd hij vervangen door Amerikaan Jeramie Kling. Een frisse en krachtige drummer die Bray al gauw links en rechts inhaalde. Bray bleek het weer eens zelf verbruid te hebben en keerde niet meer terug. Een vos verliest zijn haren…
Coronlockdown en een hartaanval van Dunn zorgden voor oponthoud, maar toen kwam dan toch ook het tweede album ‘There’s Only Black’ uit, in 2022. Wederom verrassend, wat zwaarder dan de voorganger en ruwer met felle beukers. Hiervoor werd ook weer goed getoerd, maar door persoonlijke omstandigheden moest Dunn voor een USA tour afzeggen, waardoor een ander lid van de Venom family, Mike ‘Mykus’ Hickey daar mee op tour ging, wel tijdelijk. Het zou de laatste zijn voor Kling, die mogelijk zijn hand wat overspeelde en daarmee zichzelf buitenspel zette.
In de zomer van 2024 werd Dunn getroffen door een tweede hartaanval en die besloot onlangs uit Venom Inc te stappen. Vervanger voor de lange termijn werd Amerikaan Curran ‘Beleth’ Murphy, die naast in zijn eigen band 72 Legions ook actief was in Annihilator en Nevermore. 72 Legions was mee op de laatste USA tour met Venom Inc.
De derde drummer werd een andere oude bekende; Marc ‘JXN’ Jackson die in Venom Incs’ voorloper M:pire of Evil even meedeed en nu eindelijk zijn plaats (terug) kreeg. En dit keer werd hij dus wel de drummer in Venom Inc.
En deze laatste band, nog wel met bandleider Tony Dolan op bas en zang, trad dus op in de geboortestad van Venom zelf, Newcastle. Dolan en Jackson zijn zelf overigens ook afkomstig uit Newcastle. En eerstgenoemde maakte als goede bekende de opkomst van Venom van zeer dichtbij mee.
Locatie van het Byker Grave Festival was de Uni, een zaal in de catacomben van het universiteitscomplex. Geen oud gebouw, maar nog vrij nieuw, dus weinig kans op scheuren in de fundering door al het metalgebeuk. De andere bands van dienst heb ik wel even bekeken en voor mij was naast de hoofdact de enige echte uitschieter Arð, die met zware “monastic” doom en een soort Gregoriaanse zang een aparte sfeer wisten te scheppen. Van wat andere bands flarden gezien; Goatwhore was erg strak met dubbele death grunt vocals, Eyehategod is schreeuwerge death punk.
Venom Inc was de hoofdschotel en de heren hadden een zwaar weekend. Curran Murphy ondervond een fikse vertraging, waardoor een laatste bandrepetitie een uur of 5 vooruit geschoven moest worden. In de oefenruimte van Blitzkrieg werd in de nacht van vrijdag op zaterdag de omvangrijke set nog even goed doorgenomen, met een gitarist die een paar duizend kilometer verder woont toch ook wel even handig.
Iets na 21:00 trad Venom Inc aan en nu was het volume de hele middag en avond al behoorlijk hard te noemen, de geluidsman wist de ‘to 11’ knop te vinden bij deze hoofdact. Meteen vanaf de eerste donderende dreunen op Dolan’s (mooie) zwarte bas werd opgeschakeld naar stand 11. Venom had in de beginjaren al de reputatie dat ze ongenadig hard speelde, nou, die traditie werd ook door Venom Inc waargemaakt. Eenmaal uit de startblokken werd er eigenlijk nauwelijks gas teruggenomen. Een wervelende storm van energie, met de flink wat meters makende Murphy, de woest doorhakkende Jackson en de brullende ceremoniemeester Dolan, die duidelijk maakten dat Venom Inc zich niet laat kisten als entiteit en ondanks alle tegenslagen zich weer opricht en weer beter wordt dan voorheen.
Een leuke verrassing was er tegen het einde van de set toen de inmiddels flink bebaarde ex-Venom gitarist Al Barnes voor het nummer ‘Tribes’ van het album ‘Temples Of Ice’ aantrad. Hij was speciaal met zijn Lucas helemaal naar Newcastle komen rijden om zijn oude makker Tony bij te staan. De set werd er volledig doorheen gejaagd, met weinig tijd voor sentimenten over vroeger en de oertijd. Achteraf bleek dat de band nog wat nummers had moeten schrappen vanwege de tijd, waar ze al dik 20 minuten overheen gingen. Aan gretigheid geen gebrek dus.
Dat blijkt ook uit de volgende periode; een zeer uitgebreide USA tour, dan door naar Zuid Amerika om nog voor de zomer ook Europa weer onveilig te komen maken. En…een oude Venomtraditie keert mogelijk terug; het uitbrengen van EP’s met daarop nieuwe nummers. Natuurlijk is het jammer dat er nu geen origineel lid meer van de oude Venom in de band zit, maar als je het objectief bekijkt; de band die verreweg de meeste werklust en output heeft is wel deze, onderwijl met verve de Venom legacy vertegenwoordigend. Cronos pakt het lekker makkelijk aan; doet wat festivals en korte tours, Abaddon heeft ook een eigen band, maar blijft terecht steken in het kroegcircuit en Mantas doet het rustig aan en werkt aan een soloproject met een melodieuzere insteek. Zo blijft Venom Inc over om de vaandeldrager te zijn en dat is meer dan terecht
