Dream Theater’s 40^ste verjaardag wordt uitbundig gevierd met een wereldtour in 2024 en 2025. Als ik terugkijk besef ik dat ik de band al wel meer als 35 jaar ken en daarbij heb ik heel bewust eind jaren ‘80 begin jaren ‘90 in mijn geheugen. Met albums als ‘When Dream And Day Unite’, ’Images And Words’, en ‘Awake’ hebben ze mijn aandacht behoorlijk getrokken en nog steeds vind ik het geweldige muziek, al is de aandacht er de laatste jaren niet meer zoals toen. Maar als dit progressieve metal gezelschap hun 40^ste verjaardag komt vieren in Amsterdam, dan wil ik daar toch graag bij zijn. De Afas Live is zo goed als uitverkocht en dat is terecht vind ik. Er is geen voorprogramma, dus we kunnen meteen beginnen met Dream Theater.

James Labrie zei vorig jaar in Tilburg dat het misschien wel 2086 kon zijn wanneer ze weer in Nederland te zien waren. Gelukkig heeft het niet zo lang geduurd James, want zoals ik toen al schreef, ik ben die avond weer opnieuw fan geworden. En wat is het fijn dat drummer Mike Portnoy er weer bij is. Die geeft toch iets extra’s aan de sound. Mijn buurman in het publiek merkt op dat de sound met Mike wat rauwer klinkt en als ik er zo over nadenk heeft hij denk ik wel gelijk.

Het geluid is prima en zanger James Labrie moet een beetje warm worden, maar klinkt eigenlijk best goed. Hij haalt weliswaar zijn niveau van de jaren 90 niet, het is een bekend gegeven, maar het is zeker wel goed.

De band, die bestaat uit oprichters en toentertijd studenten aan de Berklee School Of Music, bassist John Myung, gitarist John Petrucci en de al eerder genoemde drummer Mike Portnoy, heeft nummers uitgekozen van 10 van hun albums. Ze beginnen met een nummer van ‘Images And Words’, en oh wat klinkt dat al geweldig, de noten vliegen je om de oren en dat is lekker. Natuurlijk moet ik toetsenist Jordan Rudess niet vergeten, want die speelt natuurlijk een behoorlijke rol in het geluid van dit collectief. Hij heeft zijn keyboard, waar hij de raarste geluiden uit haalt, weer op een flexibel standaard staan, zodat wij kunnen zien wat hij er allemaal mee doet. Tijdens de nummers die gespeeld worden krijgen we hele mooie beelden te zien op de schermen achter het podium, zoals albumhoezen die eigenlijk tot leven komen. Dit is een hele mooie toevoeging aan de superieure muziek van deze heren. James verontschuldigd zich voor het vloeken en belooft dat hij dat niet meer zal doen.

Bij de langere instrumentale stukken loopt de zanger iedere keer van het podium. Mike Portnoy en John Petrucci zorgen voor de achtergrondzang en Mike doet ook nog de gesproken teksten. Na een uur en een kwartier hebben we al 9 nummers van 8 verschillende albums langs horen komen. Het is dus een mooie bloemlezing van het oeuvre van de band. ‘The Mirror’, ‘Barstool Warrior’, ‘Hollow Years’, en ‘As I Am’ zijn wat voorbeelden. Na deze 9 nummers krijgen we een pauze van 20 minuten. Deze gaan razendsnel voorbij, doordat ik gezellig met mijn buurman aan het praten ben over hoe geweldig we het allebei vinden, en je weet natuurlijk van Dream Theater dat die een geweldige show geven, muzikaal altijd tot in perfectie verzorgd. Maar ik ben toch iedere keer weer verrast hoe goed dit wel niet is.

In het begin van het 2^e deel krijgen we eerst beelden van alle albums en orkestrale bewerkingen van de muziek daarbij, mooi om te zien. Als de mannen beginnen te spelen, starten ze dit deel met een nieuw nummer van hun nog uit te komen album ‘Parasomnia’, wat 7 februari 2025 gepresenteerd zal worden. ‘Night Terror’, heet het nummer, wat veel goeds belooft voor dat album. Daarna volgen ‘Under A Glass Moon’ en ‘This Is The Life’, die door heel de zaal uit volle borst meegezongen wordt. Hier doe je het voor als artiest, dat zo’n 6000 man je teksten meeschreeuwen. Dat moet toch zo gaaf zijn. Na ‘Stream Of Consciousness’ en ‘Octovarium’ gaan de heren weer even van het podium. Voordat ze weer het toneel betreden, krijgen we een filmpje van de Wizard of Oz te zien, wat dan weer aansluit op ‘Act II: Scene Six: Home’. Daarna komt nog ‘Act II: Scene Eight: The Spirit Carries On’, waar weer veel wordt meegezongen door het publiek, tot groot plezier van de vocalist. Als slotakkoord krijgen we ‘Pull Me Under’, dus ze nemen voor deze avond  afscheid van ons met een knaller. In totaal ongeveer 3 uur Dream Theater van het hoogste niveau. Wat een show, nog 40 jaar heren?

De setlist van vanavond:
Act I
Prelude Psycho (van tape)
1. Metropolis Pt.1: The Miracle And The Sleeper
2. Act II: Scene Two: I. Overture 1928
3. Act II: Scene Two: II. Strange Deja Vu
4. The Mirror
5. Panic Attack
6. Barstool Warrior
7. Hollow Years
8. Constant Motion
9. As I Am

Act II
Orchestral Ouverture (met stukjes van elk album) (van tape)
10. Night Terror
11. Under A Glass Moon
12. This Is The Life
13. Vacant
14. Stream Of Consciousness
15. Octovarium

Toegift:
There Is No Place Like Home (clip Wizard Of Oz)
16. Act II: Scene Six: Home
17. Act II: Scene Eight: The Spirit Carries On
18. Pull Me Under
Singin’ In The Rain (van tape)