Sepulfest in Mainstage, ‘s Hertogenbosch – 3 november 2024
” Derrick vermeld na een paar nummers dat ze een nieuw lid hebben en dat is drummer Greyson Nekrutman. Hij is met zijn 22 jaar het broekie van de band, maar nondeju wat kan hij drummen”
Loudnoise, de organisator van vandaag, heeft het weer voor elkaar gekregen om een festival te organiseren waar we onze vingers bij aflikken. Sepulfest is voor het eerst buiten de Braziliaanse landgrenzen en dat is een eervolle vermelding waard. En als je de namen ziet die Sepultura meeneemt in haar kielzog, dan weet ik al dat ik daar bij moet zijn. En natuurlijk vieren we het 40 jarig bestaan van de Braziliaanse band en ook een beetje hun afscheid.
13 november 2024 I Tekst: Perry Boleij, fotografie: Hans Lievaart
De Mainstage in de Brabanthallen is aardig gevuld bij binnenkomst. Er is als je binnenkomt, komt meteen een gedeelte waar je merchandise van de bands kunt kopen. Eer is een groot stuk gereserveerd om wat te eten en hier kun je ook even lekker zitten. Als ik daar even rond gebanjerd heb, ga ik de zaal in voor de eerste band. Enforced heeft de nobele taak om het spits af te bijten, maar met hun death thrash metal met hardcore en punksausjes komt dat wel goed. De band begint met ‘Betting On The End’, van hun in 2024 uitgebrachte EP en daarmee beginnen ze behoorlijk voortvarend. Ik houd erg van de sound met breaks en tempowisselingen. Zanger en brulboei Knox Colby doet zo op het eerste gezicht een beetje denken aan wijlen zanger van Entombed L.G. Petrov. Het geluid en de podiummanieren van Knox komen namelijk behoorlijk overeen met die van L.G., vind ik. De band is voorzien van 2 gitaristen, die goed op elkaar ingespeeld zijn en een bassist die ook af en toe meebrult met de zanger. Drummer Alex Bisschop rammelt er flink op los en maakt er een vet geheel van. Het geluid is goed, dus we zijn de dag heel fijn begonnen.
De wisseling tussen de bands gaat best vlot. Een vriend van mij had net tijd om een shirtje te kopen en een keer water naar de zee te dragen. En dan is het al tijd voor 200 Stab Wounds, de 2e Amerikaanse band van vandaag en er zullen er nog velen volgen. Het valt mij op dat deze band een beetje rommelig overkomt. Het is allemaal niet super strak en dat is jammer, want deze deathmetal band klinkt op plaat gruwelijk vet. Maar een feit is dat bij deze band de eerste crowdsurfers zich aandienen en dat wil toch ook wel iets zeggen. 200 Stab Wounds is relatief kort actief. De band is in 2019 opgericht en heeft inmiddels 1 EP en 2 volledige albums uitgebracht, dus genoeg materiaal om ongeveer een half uur te vullen. De grunts van zanger / gitarist Steve Buhl zijn lekker goor en allesverwoestend. Na het half uur keiharde deathmetal heb ik gelukkig ongeveer 20 minuten om bij te komen voor dat het volgende geweld op het podium staat.
En de volgende band is het eveneens uit Amerika afkomstige hardcore / metalcore gezelschap Jesus Piece. Deze heren timmeren aardig aan de weg en brachten sinds hun oprichting in 2015 3 EP’s, en 2 volledige albums uit. Gitarist John Distefano is vanaf het begin van het optreden aan het kloten met zijn gitaargeluid,tot dat de roadie bij het derde nummer een nieuwe kabel aansluit, maar dan nog is het niet geweldig. Zanger Aaron Heard heeft een Sepultura shirt aan en gaat er vocaal meteen vol in. De combinatie hardcore en metalcore is vooral te horen in de breaks en tragere stukken. Bassist Alexander Cejas brult de nummers mee en drummer Luis Aponte is de drijvende kracht achter het razende ritme. De heren zijn allemaal al lid van de band vanaf de oprichting in 2015, alleen de bassist is er enkel bij met de live optredens. Met dit geweld hebben we zin in een circlepit. Aaron vraagt erom en dan krijgt hij er ook een. Na iets meer dan een half uur zit het erop voor het stukje Jesus.
GateCreeper is de vierde band van vandaag, ook weer uit Amerika. Ze hebben iets minder dan 3 kwartier en die benut de band goed. 12 nummers komen er voorbij. Het vijftal uit Phoenix, Arizona produceert een geluid wat richting de oude Zweedse deathmetal gaat, maar wel met een modern sausje erover en dat vind ik niet erg, ik vind het zelfs wel lekker. Zanger Chase “Hellahammer” Mason roept ons op om allemaal te headbangen en dat gebeurt dan ook, massaal Gaaf om te zien. De nieuwe plaat ‘Dark Superstition’ komt aardig aan bod met 7 van de 12 nummers. Onder meer ‘Oblivion’, ‘Flesh Habbit’, ‘Mistaken For Dead’, en ‘Dead Star’ worden over ons heen gestort. En die worden superstrak gespeeld. Vooral de trage stukken zijn heel vet en de “Hellahammer” heeft echt zo’n gave stem. Na iets meer dan 40 minuten hebben we weer een half uurtje pauze om ons op te maken voor de eerste echte sterren van vanavond.
Dan heb ik het natuurlijk over één van mijn favorieten, Obituary uit Florida, Amerika. Deze heren staan eigenlijk altijd garant voor een simpele maar retestrakke en vette show. Als het podium weer omgebouwd wordt, zie ik hoe gewoon deze mannen gebleven zijn. Ze zorgen allemaal persoonlijk voor hun eigen instrument. Maar als je goed kijkt is drummer Donald Tardy overall wel de baas, in ieder geval met de soundcheck. Als het dan zover is, krijgen we Pat Travers met ‘Snorting Whiskey’ over de speakers als intro en beginnen ze live met ‘Redneck Stomp’ van hun 6e album ‘Frozen In Time’.
Met 11 albums op je kerfstok zal het best lastig zijn om een tracklist te maken, maar ik denk dat de band daar aardig in geslaagd is, want er komen nummers van verschillende albums voorbij, zoals: ‘Back From The Dead’, ‘Slowly We Rot’, ‘Cause Of Death’, en natuurlijk is hun laatst uitgebrachte album ‘Dying Of Everything’ ook vertegenwoordigd. Ik merk dat ik voor het eerst vandaag kippenvel krijg en dat is niet van de kou. Ondanks wat schoonheidsfoutjes, bijvoorbeeld bij het nummer ‘War’ gaat het mis met het intro instarten, maar het is de heren vergeven, want wat een vette show geven ze weer vanavond. Het is zoals voorspeld super strak en de brul van John Tardy gaat door merg en been. Ik zei het al: kippenvel allover.
De setlist van vanavond:
1. Redneck Stomp
2. Threatening The Skies
3. By The Light
4. The Wrong Time
5. Deadly Intensions
6. Chopped In Half / Turned Inside Out
7. Solid State
8. War
9. Dying Of Everything
10. Slowly We Rot
Dan, na wat aanpassingen aan het podium krijgen we de eerste niet Amerikaanse band van vandaag, het Oekraïense Jinjer (wat overigens momenteel wel verblijft in de VS) is ook een gevestigde naam en we weten dat die heel wat in hun mars hebben. Deze band staat voor mij altijd voor strak, met hun bijna buitenaards muzikaal geweld. Ze spelen van hun nog uit te komen album ‘Duel’ 4 nummers ‘Fast Draw’, ‘Someones Daughter’, ‘kafka’, en ‘Rogue’. Ik verbaas me altijd weer hoe zangeres Tatiana Shmayluk het voor elkaar krijgt om dat geluid te produceren en tegelijkertijd zo’n mooie cleane zang stem te hebben. En natuurlijk weet ik ook dat dit techniek is, maar zij beheerst dit wel echt heel goed. Wat me opvalt is dat er niet afgetikt wordt voor een nummer, maar dat er gewoon in één keer begonnen wordt. Maar dan wel zo gelijk dat het bijna nep lijkt. Van hun EP ‘Micro’ doen ze 3 nummers, ‘Ape’, ‘Teacher, Teacher!’, en ‘Perennial’, allemaal hardere nummers van de band. Zou dit bewust zijn. ze staan natuurlijk wel tussen 2 gruwelijke metalveteranen geprogrammeerd. De show is er één met lasers en andere lichten, waardoor we de band af en toe helemaal niet zien. Het muzikale gedeelte is perfect, af en toe misschien zo perfect dat het eng wordt.
De setlist van vanavond:
1. Sit Stay Rollover
2. Ape
3. Fast Draw
4. Retrospection
5. Teacher, Teacher!
6. Colossus
7. Someone’s Daughter
8. Kafka
9. Copycat
10. Perennial
11. Rogue
12. I Speak Astronomy
Dan het laatste orkest van vandaag, de band waar het vandaag eigenlijk om draait en waar we heel de dag op gewacht hebben: Sepultura. Het intro wat de band gebruikt is het nummer ‘Policia’ van Titas. Dit is 1 van Brazilië’s succesvolste bands, die ook al 40 jaar bestaan. Sepultura komt uit de startblokken met ‘Refuse / Resist’ van Chaos A.D., daar komt ook het 2e nummer van in de vorm van ‘Territory’. Ze doen 10 van de 15 albums aan, in 18 nummers. Het geluid is prima en de heren hebben er zichtbaar zin in. Zanger / brulboei Derrick Green laat zien dat hij in goede conditie is door alle hoeken van het podium te bezoeken. Gitarist Andreas Kisser speelt furieus en bassist Paulo Junior staat rustig zijn partijen te spelen. Derrick vermeldt na een paar nummers dat ze een nieuw lid hebben en dat is drummer Greyson Nekrutman. Hij is met zijn 22 jaar het broekie van de band, maar nondeju, wat kan hij drummen. Met nummers van ‘Schizophrenia’, ‘Morbid Visions’, en Beneath The Remains’ gaat de band terug naar het prille begin van hun carrière, en voor mij destijds de kennismaking met Sepultura. En met ‘Arise’, ‘Chaos A.D.’, ‘Roots’, en ‘Against’ gaan ze terug naar de 90er jaren. En tot slot met ‘Kairos’, ‘Machine Messia’, en ‘Quadra’ komen ze toe aan de laatste albums van hun indrukwekkende discografie. Het is een hele goede show met op de schermen gave beelden. Als ik daar een voorbeeld van mag geven, bijvoorbeeld bij het nummer ‘Guardians Of Earth’ worden er beelden getoond van de Amazone en hun inwoners; heel gaaf. ‘Roots’ is het album waar de meeste nummers vanaf komen met ‘Attitude’, ‘Breed Apart’, en afsluiter ‘Roots Bloody Roots’ hebben ze ook wel hele vette nummers in huis. Het is weer een hele fijne dag geweest met leuke deuntjes, en dat er nog vele van deze mogen volgen.
De setlist van vanavond:
1. Refuse / Resist
2. Territory
3. Kairos
4. Phantom Self
5. Attitude
6. Means To An End
7. Choke
8. Guardians Of Earth
9. Breed Apart
10. Escape To The Void
11. Kaiowas
12. Dead Embryonic Cells
13. Agony Of Defeat
14. Troops Of Doom
15. Inner Self
16. Arise
17. Ratamahatta
18. Roots Bloody Roots
Social media