Zanger Ditmar Kumarberg is vanwege zijn werk als oorlogsarcheoloog altijd (letterlijk) aan het spitten in het historische verleden van zijn vaderland Oekraïne. Zijn band noemde hij 1914, het beginjaar van de Eerste Wereldoorlog. Alle teksten vertellen verhalen over die vier jaar, maar dan bekeken vanuit het oostfront, iets waar wij westerlingen zelden van op de hoogte zijn. Helaas lijdt datzelfde vaderland nu al bijna vier jaar onder een huidige invasie van het grote buurland. Daar komen we in het interview op terug, hier buigen we ons over het vierde studioalbum ‘Viribus Unitis’ van 1914. De band maakt – ondanks de benarde omstandigheden – op elk album een zekere progressie door, zodat de nieuweling zonder blozen tot de beste van de vier opnamen behoort.

Dat is ondermeer te danken aan de dynamiek van de schijf. Net als andere albums vangt onze luisterervaring aan met ‘War In’ en wordt afgesloten met ‘War Out’, intro en outro met muziek uit het begin van de 20^e  eeuw. In het verleden waren de songs op zichzelf staande verhalen uit WO I per song. Ditmaal volgen we de protagonist op zijn tocht door Europa als soldaat. Dat verhaal begint en eindigt in het vaderland Oekraïne. Na de intro zijn de vier volgende songs ruw, furieus en beenhard. Ze gaan dan ook over het heetst van de strijd op plekken waar wij zelden van gehoord hebben. Wel wordt de rigoureuze death/black/doom metal doorspekt met knappe toevoegingen. Soms is dat een orkestrale achtergrond, dan weer een koor, in een andere song dan weer cleane solozang. Het fraaiste voorbeeld is ‘1915 (Easter Battle For The Zwinin Ridge)’ dat trage doomy passages afwisselt met overrompelend en snel uit de hoek komen.

Het majestueuze karakter van muziek en verhaal komt pas tot volle bloei in het tweede deel van ‘Viribus Unitis’. De protagonist raakt gewond in Italië, wordt er als krijgsgevangene opgesloten, maar vlucht ten slotte naar zijn vaderland, waar hij uiteindelijk sterft. Dat wordt gereflecteerd in de volgende songs, die duister, aangrijpend en eerder melodieus zijn. Het is belangrijk dat er drie gastzangers te horen zijn in die songs. Zij dragen echt bij in de magie en ook voor de band betekenen ze erg veel. ‘1918 pt 2 POW (Prisoner Of War)’ is bezwerend en slepend, een beladen song. Hierin horen van Christopher Scott van de Amerikaanse band Precious Death. Ware magie treedt op in ‘1918 pt 3 (ADE (A Duty To Escape)’ want naast Ditmar’s ruwe grunts levert Aaron Stainthorpe (ex-My Dying Bride, High Parasite) een geweldige sacrale cleane zangbijdrage. Wat een prachtig nummer met sensitief gitaarwerk op het einde! De Luxemburgse Jerome Reuter kennen we van Rome en dat is een erg actieve muzikant. Zijn diepe, waardige stem brengt gepaste piëteit in ‘1919 (The Home Where I Died)’. Begeleid door piano, gesproken stukken en een ingetogen afscheid. Op die manier voel je een diep respect opkomen voor het in barre omstandigheden gemaakte ‘Viribus Unitis’.